Şimdi iki dua birden var avuçlarımda
Oruçlarımda iki kişilik açlık
Artık geriye dönme ihtimali var her yeminin
Her geminin dalgadan korkusu
Denizin tuzu fazla
Rakının buzu
Efkar her zamankinden daha çok sinmiş gözlerimin rutubetli
duvarlarına
Boğazımda harem kurmuş hıçkırıklarım
Bin parçaya ayrılmış düş kırıklarım
Sevdaların kapısı bir başka gıcırdıyor
Rüzgarın sancısı bir başka
Ilıman iklimlerin hasretini soluyorum yarı çıplak
Birkaç beden daha büyümüş isyanlarımın ekseni
Boş vaatler boş sayfaya atılan imzalardan ibaret
Boşuna adanmış adaklar
Bahtımın yorgunluğu elli bin promil alkol seviyesinde
Çektiğim çileler en büyük ibadet
...
Ruhunun yarısı ana rahminde kalmış, çırılçıplak fâhişe bir hayat...
Yaşamak dediğiniz gece yarıları loş sokak lambalarının altında gölgeli bir sanat...
Dalgaların kıyısında gitar çalma gibi bir lüksümüz olmadı bizim...
Talih bize üvey evlat muamelesi yaparken ona saygıda kusur etmek mi kabahat?
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_