Online Üye
Online Ziyaretçi
Kuruntu, gölgesi olmuş her aşkın.
Güneşimi çalan çınar gibisin.
Sayende kederim başımdan aşkın.
Hayalime değen nazar gibisin.
Hangi yana baksam sensin gördüğüm.
Bağlandı gençliğim sanki kördüğüm.
Her gün hasretimle savaş sürdüğüm,
Önümde aşılmaz duvar gibisin.
Ömür boyu değil birkaç saniye,
Yüzüme gülmedin döndüm deliye.
Islanmaya çoktan alıştın diye,
Gözümden dökülen pınar gibisin.
Kendimi kaybedip atarken nara,
En zayıf ânımda düşünce dara,
Ucuz bir çuvala sardıktan sonra,
Gururumu satan pazar gibisin.
Ölüm hepimize gelecek elbet.
O yüzden korkuya asla yok hâcet.
Hislerimde zaten kopmuş kıyamet.
Sen bana yaşarken mezar gibisin.
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_