Ruhum sýðmýyor bedenime,

Kaynýyor öfke volkanlarý yüreðimde,

Kaçýrdýðým fýrsatlar mý?

Göðüslediðim yangýnlar mý?

Olmamýþlar,

Olamamýþlar mý yoksa,

Bu kadar yangýnýn içindeki çiðliðim?

Zira hamdým,

O kadar yandým,

Hala da yanmaktayým

Ama çið kaldým.

Yanlýþ anladým her defasýnda,

Yanlýþ anlaþýldýðýmý sandýðým gibi.

Halbuki hiç anlaþýlmamýþým,

Çünkü hiç dinlenilmemiþ,

Hiç dinlenememiþ,

Lanetlenmiþ kalmýþým.

Ama aldanmýþým

Kanmýþým çokça insanlara,

Ýnsanlarýn süslü laflarýna,

Ve yalanlarýna.

Olur olmaz gelen aðlama isteði,

Sonra önüne gelene sýðýnma talebi,

Sarýlmak özlemi sýk sýk,

Böyle bir adam deðildim halbuki.

Burnumun direði sýzlýyor

Ve iman tahtamda bir derin bir çatlak.

Ýhtiyarlýk mý bu,

Usanmýþlýk mý

Yoksa yepyeni alýþýk olmadýðým bir ahlak.

Koþmak istiyorum bilinmeze,

Obez bedenimle,

Kýrýk kanatlarýmla uçmak gökyüzüne,

Yýldýzlara dokunmak belki,

Ben sabit bir faniydim halbuki,

Yalnýz duygularýn yegane hamisi.