Sevgili Gülce

Selamlarýn en güzeli en tebessümlüsü, senin ve sevdiklerinin de hep güleç yüzünde olsun.

Hal hatýr faslýna ben öncesinden baþlayayým. Þükür nefes alýp veriyorum bu fani dünyanýn atmosferinde. Hamdolsun ciðerlerime çektiðim havayý verene. Hep bilinendir iþte, dostlara kardeþ, kardeþlere dost olarak yaþayýp gidiyorum dünyanýn iç güveysinde. Öyle iþte. Meraklý taze biber ve domates fideleri gibi, güneþi görünce sevinir, yaðmuru görünce topraða koþarým bir çýrpýda. Belki toprak kokusu pes etmemiþtir diye.

Bir yolculuk anlatmýþsýn. Hýzlý baþlayýp hýzlý bitmiþsin. Sevmem ben hýzlý serüvenleri ve iki tekerli araçlarý. Sindirmem lazým içime düþenleri. Yavaþ olmam lazým, eðer yetiþecek bir yerim yoksa. Kova kova taþýmam lazým çýkrýðýmda biriken apak sularý. Kova kova def etmem lazým bulanýklaþan susuzlarý. Kovmam lazým hayatýmý da bulanýklaþtýran korkularý. Korkak bir bedenin içindeki heveslerim daha yavaþ, daha emin adýmlarla gitmeli hep yollarý. En çok tren yolcuðunu severim. O eski vagonlarýn, kompartýmanlarýn arasýnda dolaþmayý, volta atmayý. Farklý insanlarýn yüzlerindeki en musmutlu halleri, tren yolcuðunu camdan dýþarý bakmakla birlikte insanlarýn da yüzlerinde görmek beni her zaman mest etmiþtir. Hiç unutmam tren yolculuklarýný ve yolcularýný.

Hiç unutmam, bir tren yolculuðunu. Penceremin manzarasýnda, yaðan karýn daðlarý bembeyaz kapladýðýný gördüm. Birçok kiþi de benim gibi manzaraya bakýyordu. Ne düþünüyorlardý acaba. Oysa kar her yerde hep ayný kardý. Soðuktu elbet, bir o kadarda cazip gelen beyazlýðý ile. Peki neydi, manzaralardaki karlarý birbirinden ayýran özellik? Çatý üstünde, dal üstünde olmasý mý? Dað tepe, toprak ya da yaprak üstünde olmasý mý yoksa? Peki saçlarýmýn üstünde olmasý nasýl bir çaðrýþým yapardý ki bakanlara. Neticede görünen daðýn arkasýndaki daðý görebilme ihtimalim ne kadarsa, o kadar görebiliyordum bende düþüncelerle manzaraya bakan insanlarýn daðýný. Ama çýða yakalanmadan kara karýþmak, cazibesine kapýlýp beyaz vurgunu yememek adýna daðlara da fazla yanaþmamak gerekiyordu deðil mi? Yine de düþünmeden edemedim. Daðlar esas yaz günü yaðan bir karda kim bilir nasýl olurdu?

Bu tarz düþünceler içimden geçerken, çabucak girdi Haydarpaþa garýna Ýstanbul treni. Salona yöneldikten sonra dýþ kapýdaki otobüsler yolcularýný bekliyordu her zamanki gibi. Yeni bir yolculuða çýkmak demekti bu. Uzak bir mesafeden gelen için, Ýstanbul'da þehir içindeki mesafeyi de ayný sürede kat etmek sýkýcý olsa da katlanmak gerekti elbet nedensizce. Neticede varýlacak bir yer ve dostlar vardý. Aslýnda gerçekten bir gidiþ deðildi bu yolculuklar. Giden dönecektir elbet, her gittiði yerden. Bu dünyada bir yerden bir yere ne kadar çok giden gelen insanlar var bilir misin? Kimi giderken bir rayda, karþý rayda ise kimileri de geri dönüyordu var’mak için yine bir yerlere.

Gittiðim yerlerdeki dönüþün arifesinde ne çok þey saklarým sýrtýmdaki heybede. Ýyiye, daha iyiye giden yollarý da aramakla geçirmek gerek biraz. Biraz da hüzünle karýþýk duygulu yük trenlerini katýp önüme ya da üstüme. Elbet bir gün o trenler de býrakacak yüklerini en umulmadýk zamanda birer birer tren garlarýnda. Yoksa zaman mý unutmak istediðim bu yolculukta. Hiç bitmesin istediðim yolculuklarýn, bitmemesi için hiç baþlamamasý da gerekmiyor mu. Suallerine cevaplar arayan bir yolcuyum bu fani dünyada. Lakin cevaplarýmý de bir bir buluyorum ve o suallerin üstüne birer birer çentik atýyorum, trenimden alýp raylarýma döþerken gafletimi. Dönüþ de hep raylar üstünde. Ama kýrýlan raylarda olmuyor mu? Hem de nasýl. Lakin kýrgýnlýða üzülmek, öyle kolay mý? öyle kolay deðil. Anlatamadýklarýmýzýn anlamsýzlýðýna düþmeden söylemek lazým içimizden raylara düþenleri. Kova kova toplamak lazým düþerek birikenleri. Çünkü cevap trenleri kimseyi beklemez umutsuz zamanlarda.

Yol'a çýkmadan gideceðimiz yol'u iyi bilmek lazým

ki sonra bir gün dönüþü olmayan bir yol'a da gireceðiz.

Umarým daha iyisiyle ve ziyadesiyle olmuþtur (olacaktýr) dönüþlerim

Hoþ, gitmemiþtim (gidememiþtim) gerçi, bu yolculuklarda.

Halil Demirci – 21.08.2024