Ölüm çeperini henüz aştım sanki...

Bedenim kabristanımda...

Gülistanımda boynu bükülen bir gül,

Kaftanımda saçımdan dökülen birkaç tel bıraktım...

Doksan yıl bıraktım sanki ardımda!..

Yurdumda tropikal bir iklim...

Günahlara teslim çocuksu düşlerim,

Söz konusu bile değil keşkelerden geriye dönüşlerim...

Her mücadelede düşüşlerimin telafisi mümkün değil!..

Sorgulamaya haddim yok olan biteni...

Soru işaretini hiçbir cümlenin sonuna koymaya yetkili değilim...

Bir sigaranın tereddüdü var zihnimde;

"Teşekkür etsem mi acaba?" derken bir kibrit alevine...

Dolaştım ömrümce ezik gibi metropollerde

ikinci sınıf insan mahcubiyetinde...

Ölmeden önce dünyada bir garip bıraktım!..

_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_