Online Üye
Online Ziyaretçi
Gül yaprağım yandı; aşkın yüzünden.
Sahralara düştüm ya Resûlallah.
Gözyaşı dökerek, gittim izinden.
Yağmur olup taştım ya Resûlallah.
Ümmetinim ama günâhım çoktur.
Yine de bu dünya gözümde yoktur.
Kalp hidâyet ister, gaflete toktur.
İşte sana koştum ya Resûlallah.
"Habibimi sevin..."
demişti Rahman.
Aşkınla dolmalı her geçen zaman.
Şifâ vermez bana en büyük lokman.
Ben seninle coştum ya Resûlallah.
Kiminin derdi çok kimininki az.
Kimi de dünyaya kapılmış biraz.
Erenler almamış, zerre kadar haz.
Bu düzene şaştım ya Resûlallah.
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_