Ömür dediðin ne ki dirhem dirhem tükenir.

Hatta nesiller geçer, koca bir dem tükenir.

Hakk yazar kaderini, yaþanmaz ondan öte,

O fâni ellerinde kâðýt kalem tükenir.

Lokman hekim sararken bîçâre bedenini,

Bakarsýn yaran azar, bir de merhem tükenir.

Her dilberin nazýyla boþuna uðraþýrsan,

Önce dilin yorulur, sonra sitem tükenir.

Çok uzak deryalarda ararsan nasibini,

Yanýndan sýzýp giden tatlý zemzem tükenir.

Dünyadan göçtüðünde aðlayanlar olsa da,

Bir gün unutulursun, elde mâtem tükenir.

_/' Ýbrahim Halil MANTIOÐLU '\_