Serâzâd ve dümensiz rüzgârlarla savrulan

hantal ve bahtsýz bir kayýðým

hayatýmýn enkazýyla yorgun dalgalara layýðým

Nox’un kýzlarý güneþe feracesini giydirdiðinde,

unutulmuþ kavimlerin lisanýnda bir mezar taþýyým.

Ânen anlamadýðým,

anlatamayacaðým

ve anlatmadýðým

bir müzik duyuldu sereyân,

kulaksýz kâinattan kimsenin duymadýðý,

öyle füsunkâr ve süblimdi bu naðmeler

ölümlü kulaklarýn duyamayacaðý bir seyelân

Sesini iþitsem; tarih beni boðazlardý.
Kimse duymadý:

çünkü notalar cellâdýn ipinden sarkmaktaydý

Bir pýnarýn dingin þýrýltýsý gibi

içimden yaþam Carmen’i yükseliyor

Aðaçlarýn gövdelerinde alizelerin elleri

sevinç ürpermeleri geçiriyor

Bükülmüþ kollarýný coþkuyla

câvidan sideralara uzatýyor

Dün bir mezardaydý cismim,

dirilen bir peyzajda canlanýyor

Ruhum kurtulmuþtu prangalarýndan iþte

Kar taneleri gibi güneþlerin yaðdýðý yerde

Fezada asýlý duran rüyalar gibi

Kendi üstümde kanatlanmýþ dolaþýyor o ellerde

Varlýklarýn bütününde görüyorum kendimi

O anda kavradým devrilmiþ bir saat kulesini,

elem ve acýlarýn gizemini,

ve yýktým o tahammülfersâ bendimi

iþte ateþe verdim o Kireneli bedenimi