Melankolik Vals
Seni ilk kez o sahilde tanıdım, gölgelerde
Arz ve semanın buluştuğu o yerde
Utangaç ve yabanisin hala bunca geçen sürede
Aşkımızın yuvasını yaptık o uzak beldede
Mutlu bir saat diyorum ölüme o solgun yüzünle
Ölüme yaklaşır gibisin seni saran o parlak hâlelerle
Ben seni hecelerken her nefesimde o bahtsız cümlelerle
Sen ölümü bekliyordun neşeyle o deniz beldesinde
Sonunda sır oldun yine son bir öpücükle
Yine meçhul tepelere, aşk şarkılarına kaçtın
Yine açık havadasın hiç barınmaksızın
Hiç unutmadım ki sen yağmurun kızısın
Beni gözyaşlarıyla sürgüne çağırdın
Nihayet buldum seni o sevdamız beldesinde
Ölmüş bir ışık damlasına bakıyordun hüzünle
Gözlerin son bir kez baktı, takılı kaldı bende
Ağlayarak gömdüm seni o sahil beldesinde
Melekler bile ağladı insanlar hıçkırdı bize
Elimde yavrum, kalbimde hasret kaldı geriye
Hep geliriz küçüğümle zambaklar dolu makberine
O ağlar, ben ağlar, inler dururuz gidişine
(
Melankolik Vals başlıklı yazı
Gültekin Avcı tarafından
6/2/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
