Tül-ü Ayla
Bir suskunluğun eşiğinde başlar gece,Zaman,
asumana düşen bir gölge kadar ağır.
Söz,
henüz doğmamış bir yıldızın; sükunetinde
kıvrılır.
O sükunet ki
ellerimin boşluğu tutuşunda tutuşur...
Dil bükülür,
büküldükçe söylemez
Lal bir makama evrilir,
sessizlik tınısında yankılanır...
Uzak bi yolculuktur,
Menzili gözlerimin,
Acı kahve camların
buğusunda dokur incilerini
Damağa dayanmış bir acıdır hasretin
Dimağ suskun ama
Kelimeler uçuşur zihnimde
kelebek olur eline,
avcuna bak!
Kaç kelebek titreşir boşluğunda...
Avuç içindeki sızı,
İşte bu senin adındır Tül-ü Ayla
Her duayla...
O boşluğa düşer,
titrek kanatların sesi.
Duyuyor musun?
Görüyor musun?
Hissediyor musun beni?
Gitme!
O kelebekler konsun ellerine
Son bahar olsun.
Tcpassenger_ierdoğan
20.10.2025 Ankara
(
Tül-ü Ayla başlıklı yazı
Tcpassenger tarafından
21.10.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
