Online Üye
Online Ziyaretçi
neyise de işdee
o(ğ)lak-guzu ğütmeye filen ğetdiğmizde
bobaçca falında filen bakıyoz
akrannarına ya
hep Haçca çıkıyo
taha dorusu ben hep Haçca’yı dutuyon
hani
işde bi yaprak goparıyon Haçça
ötekinde hinci adı ilazım deği
meselaki aşa-imine,
hatma, gülüzar.. neyise
bi da goparıyon işdecik deyelim
elif, nezire ya(h)utda Fadime
sonura cennet, almes, firdes dedikleyin işde
aklın sıra havas olabileceğin
akranın yaştahkı gızların adını
tekrallayıp duruyon
son yaprakta kim çıkarsa
onu alacan
yani gurra[1] çekmiş oluyon
gerçi hiş biri bizi beklemedi
hepisinin bizden önşe
düğünü oldu da
nerdeyse çocukları etişdiydi biz evlenesiya ya
o ayrı bi mezuu
orayı garışdırman garii
Allah var birez de biz mırın-gırın ederkene
armıdın sapı-üzümün çöpü hesabı geş galdık
hanı “akıllı o(ğ)luna gız beğeneyin derkene
deli torununu esgere yollarımış”
aynı mitli o hesap işde
[1] gurra / kura : ad çekme