iþin aslý o’zmanlar bende aklýmdan

Haçcayý geçiriyon,

Haçca da nasý emme, bi içim su

resmen servi boylu

gaþla ðöz arasýnda

birden süydü

kimse bunun farkýnda deðiliken

            çelimsiz biþiyidi iþin aslý

yeþil fistan, al-gýrmýzý fanilla

akrannarýnýn içinde farklýydý

gür sarý saþlý,

buyday yanaklý

gocaman-gözlerinin aðý ak, ap-apbak

ala-ala[1] pam-parlak gözler

yok denecek gadar gaybolmuþ (h)okka burun

yeni aþmýþ gül gibi dudaklar

gelincik sapý ðibi, incecik boyun,

emme asýl o yörürkene ki

dik baþlýlýðý,

ne de olsa zengin gýzý arkadaþ

duruþundahý asalet

taa garþýya bakar

gevþek, gaynaþýk, fingirdek bi durumu yok,

kimseye eyvallah etmez

burnu yere düþse eðilip almaz derler ya

ta öyle valla

dobura-dop[2],

burnundan kýl aldýrmaz

emme…..

tam bi þerli,

haným efendi

ya da bana ööle geliyodu o zamannar

gari orasýný bilecen

gönülün dediðine toz gonmazýmýþ

sevdiðinde gusur olmazmýþ

belki de ööle biþii

hu anký aklýmýnan ne bileyin

onu kimselere vermeye gönlüm olmazdý

o da .ikdiroldu ðetti de

bilemecen valla eyi mi etdi

köyde kimseyi beðenmedi

goya þe(h)ere varcan deye

zilli