BİLSEN ,BEKLETMEZDİN "MAVİ" Nİ....

benim adım yalnızlık....

hasretin vurur beni dört bir yanımdan

zamansızım...

korkağım...

ölüm gibi sustukça susuyorum..

lâciverde kesmiş donuk bakışlarım

intihar yüklü gözlerle bakıyor güvercinlerim saçaklarımdan

yüreğimdeki son yaprakta üşüyor...

çeker giderim gecenin bir yarısında

“gitme..!” desen ne olur..?

hadi,.

tut beni "Sen"  yanımdan

boşluktayım…

geceye yazıyorum sevdamı siyah siyah,

kimse okumasın Senden başkası diye...

ayrı ayrı hayatların soğuğunda üşüyorum

firar eden kelimelerimin çokluğunda kovalıyorum kendimi

ve

geç kalışlarıma birikiyorum..

avucumda kokundan hayâli bir kaç papatya…

sessiz hüzünlere sığdırdım  direnen gözlerimi

küf kokan yalnızlığıma yağmurda değmiyor artık..

sana uzattım bak avucumu,orada birkaç çiçek ,

birkaç böcek ve bir sevda artığı..

benim adım mavi yalnızlık

ve bekliyorum hüzün yüklü tebessümlerimle

ama gene yoksun..!

sen hiç bekleyen olmamışsın....belli..

bilsen ....bilsen bekletmezdin "mavi"ni

şimdi,

gül kokan bir kalbin kırılan mavisiyim...

şimdi,

gül kokan bir “mavi”yim

Süleyman ALTUNBAŞ