Ýnsan ve yaþam arasýndaki baðlantý her zaman en gizemli soru iþareti olarak kalmýþtýr zihnimde. Zaman zaman çeþitli cevaplar bulsam da kendimce bir türlü bu denklemin içinden çýkamadým. Yaþam ya bir beden büyük gelir insana, ya bir beden küçük. Bence denklemi çözülmez hale getiren zaman ve belirsizlikler. Belki de bu denklemi çözmektir en büyük hata.  Çünkü bu denklem çözülmek için deðil yaþanmak için yazýlmýþ olabilir. Saçma bir cümle oldu sanýrým.
 
Kime sorarsanýz sorun, cevap tektir. Tüm insanlar gelecekleri için çalýþýrlar, geleceðe ulaþmak için çaba harcarlar. Ama bence bu cevap en büyük yalandýr. Aslýnda her insanýn istediði geçmiþidir. Her nedense en güzel günlerimiz hep geçmiþte kalmýþtýr. Herkes bir an için bile olsa geçmiþe gitmek ister. Bu yüzden eski bayramlar daha güzeldir, eskiden yenilen yemekler daha lezzetlidir ve eskide kalan duygular daha deðerlidir. Kendimizi geleceðe endekslemiþ olsak da gönlümüz geçmiþtedir. Ben yalan söylemekte pek becerikli deðilimdir. Benim yalanlarým çabuk çýkar ortaya. Buna kendime söylediðim yalanlarda dahil. Kendimi bile kandýramam ben. Bu gerçeðe de kendime yalan söyleyemeyerek ulaþtým. Komik ama öyle.
 
Biz insanlar kendi istekleri ve yaþamýn verdikleri arasýna sýkýþmýþ, gözü gelecekte, gönlü geçmiþte zavallýlarýz desem sanýrým abartmýþ olmam. Bence bütün hinlik zamandan kaynaklanýyor. Büyük patlamayla birlikte oluþan zaman mekan boyutlarý arasýnda kendimizi bu evrene aitmiþ gibi hissetmeye çalýþmamýz bile zavallýlýðýmýzý ispatlar gibi. Zaman olmasa dünya daha yaþanýlýr bir hale gelebilirdi belki. Zamanýn zaman ölçerlerle alakasý olduðunu düþünenlerse yanýlýyorlar bence. Zamaný biz insanlar ölçülebilir hale getirdik ki daha sýkýcý bir hale gelmesin yaþamak. Güneþin dönmesi, dünyanýn dönmesi, ayýn halleri, günün saatlere, saatlerin dakikalara, dakikalarýn saniyelere ve saniyelerin saliselere dönüþmesi meselesi yani. Ne anlamsýz iþler bunlar. Gökyüzündeki var olduðunu sandýðýmýz yýldýzlarýn bile yüzyýllar önceki pýrýltýlarýný görmekteyken ne saçma iþ zamaný bölmeye çalýþmak. Kaç yýl yaþadýðýmýzý bilmenin bize ne faydasý var Allah aþkýna? Hele hele yýlbaþý kutlamalarýný hiç anlamýyorum. Güle güle eski yýl, hoþ geldin yeni yýl. Tüm bunlar insanlýðýn hayal dünyasý deðil mi? Aslýnda yýlbaþlarýnda evrende hiçbir þey deðiþmiyor. Ama ne demiþler? ‘’ Eðer birisi size gerçek mi yoksa masal mý diye sorarsa masalý tercih edin.’’ Aslýnda tüm bunlar hayatý yaþanýlýr kýlma çabasýndan baþka bir þey deðil.
 
Ýnsanlar televizyon yokken nasýl yaþýyorlardý yahu? Ýnternet olmadan nasýl yaþanýlýyordu? Elektrik olmadan nasýl yapýlýyordu? Cep telefonsuz bir hayat düþünemiyorum. Tüm bu saydýklarýmýn en eskisi yüz yaklaþýk yüz yaþýnda. Ýnsanlar binlerce (hatta milyonlarca) yýldýr elektriksiz, televizyonsuz, internetsiz ve cep telefonsuz yaþýyorlardý. Seksenli yýllarda kim cep telefonlarýnýn ya da internetin bu kadar hayatýmýza dahil olacaðýný düþünebilirdi ki? Ya da atmýþlý yýllarda televizyonun? Þimdi hayatýmýzdaki vazgeçemediklerimizin listesini çýkarýp bunu yüz yýl öncesiyle karþýlaþtýrsak aradaki uçurum bizi hayrete düþürür. Aslýnda tüm bu sayýlanlar bizi evrenden ve dolayýsýyla doðadan uzaklaþtýrdý. Ýnsan artýk kendi hayal gücünde yaþýyor, yeryüzünde deðil. Bu ne kadar korkutucu öyle deðil mi? Geliþen teknolojiyle hayata mý baðlanýyoruz, hayattan mý kopuyoruz belli deðil.
 
Ýnsan, ihtiyaçlarý sonsuz olan bir varlýktýr demiþti fakültede ekonomi hocamýz, ekonomi dersinin ilk ders saatinde. O zaman pek anlamlý gelmemiþti bana bu cümle. Hak vermiþtim ama önemsememiþtim. Oysa geleceðimiz yýllar yýlý ihtiyaçlarýmýz üzerine inþa edilmemiþ midir? (hala da öyledir) Her insan ister, pek çok insan istediðine kavuþur. Ama kimse mutlu olmaz. Çünkü istekler bir türlü tükenmez.  Ýnsan ve yaþam arasýndaki denklem belki de bu kadar basittir. Belki de hatamýz mutluluðu aramak ya da isteklerimizin tükenmesini beklemek. Ýstekler karþýlandýkça palazlanýyor oysa. Ýþte bana ucu bucaðý belli olmayan ve çözülmeyi bekleyen bir ip yumaðý daha. Çözmesem de makaslasam mý bu yumaklarý? Bölük pörçük mü kalsa zihnim?