Sönmeyecek asla o sevda közün
Bazen sendeleyip yere düşerim
Kalbe bağdaş kurdu acıyla hüzün
Hasret ateşinde fena pişerim
Konmam mümkün değil başka güllere
Hep seni sorarım esen yellere
Şu aşkın yüzünden düştüm dillere
Hiç insafın yok mu, sana şaşarım
Kâinat bir yana, sense bir yana
Sözlerin katardı ömrüme mânâ
Aşk şerbeti içtim ben kana kana
Kabıma sığamam, gayrı taşarım
Çektiğim azabın tarifi yoktur
Yokluğun yüreğe saplanan oktur
Bak yine de sevgim az değil çoktur
Azgın ırmak gibi durmaz coşarım
Gelmedin yanıma, acaba niye
Sinemdeki yangın senden hediye
Seslenirim her dem bir tanem diye
Feryât figân ile çöller aşarım
Kapanmadı gitti hicrân defteri
Eksik etmedin ki alnımdan teri
Sağlam dizlerimin tükendi feri
Ahvâlim aşikâr, nasıl koşarım
Dert dolar ruhuma hep akın akın
Mecnun’dan farksızım, üzülme sakın
Ne zaman olacak uzaklar yakın
Hüzün girdabında zar zor yaşarım
Ömer AYDOĞAN
ORDU 08/10/2009
(İlk şiirlerimden)