Ne yaptım, ne yapsaydım, ne yapmalıydım. Hiçbir şey bilmiyorum artık. Kafam almıyor hiçbir şeyi. Alzheimer hastasına dönmüştüm sanki. Geçmişimle şimdiyi karıştırır haldeydim. Dünü bugün, bugünü yarın yapmıştım. Bilmiyordum yarınlar tükeniyormuydu benim için. Gelecekten bihaberdim. Gerçeklerim arasında 'gelecek' yoktu. Aslında gerçeklerim var mıydı ki...
 
Çok kararsız bir yapıdaydım. Benim için dünler ve bugünler keşkeler, neyseler ve belkilerle doluydu. Pişmanlıktan yaşıyordum hep. Diyorum ya artık kafama almıyordu hiç bir şeyi...  

Ağlamaya başlayacağım an bir güç geliyor kuvvetleniyorum... Kendi kendimi teselli ediyorum ağlamamak için. Bir nevi avutuyorum kendimi. Sadece bir anlık geliyor bu duygular. Kuru bir rüzgar gibi gelip geçici duygular. Ağlamıyorum ama tam toparlandım tam kendimi yeniden yaratmaya başlarken yıkılıyorum. Sonra bir daha güçleniyorum toparlamay başlıyorum ama yine yıkılıyorum. Yıkılıkyorum ve yıkılmaya da devam edecğim bir türlü toparlayamayacağım kendimi. Bulamayacağım benliğimi.

Korkar hale gelmiştim yeni benliğimden. Enkaz gibiydim. Bu enkazı toparlayacak kimse yoktu hayatımda. Olmayacakta zaten asla.Kaybolmuştum artık. Üstümü kumlar, topraklar örtmüştü. Bulamıyorlardı artık bu enkazı. Kaybolmuştum. Kaybolan enkaz olmuştum.

( Yarınlar Tükeniyor Benim İçin başlıklı yazı YasinAK tarafından 18.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.