- GÖNÜL NEHİRLERİ-

  Gönüller ülkesinin iki nehri varmış. Mesafeler olsa da arada; akarlarmış yan yana…Öyle güzel akarlarmış ki!..birbirlerine de akarlarmış aslında; ama görünmezmiş…

     Bir gün güneş verirmiş rengini,onlara altın gibi..Bir gün ayın şavkı verirmiş renklerini gümüş gibi..Bazen yıldızlar,bazen de gökyüzü…Akarlarmış hiç durmadan..Akarlarmış..

Bazen güllerin kokuları sinermiş üstlerine, bazen sevgililerin attığı papatya yapraklarının akı…

Öylece akarlarmış işte..İçlerinde esen serin rüzgarların bıraktığı hoş bir tatlılık ve gülümsemeyle geçermiş günleri..Şiirmiş bazen adları!Yol olurmuş akışlarına…Bazen de bir ezgi..Bazen ise gökkuşağının renklerine bezenir,ıslanırlarmış güneşli bir anda yağmurla..

   Gönül ülkesinin parıl parıl parlayan iki nehriymiş onlar..Ve pırıl pırılmış görüntüleri..Bulanmadan kire,üstlerine atılabilecek kirleri kendilerinde barındırmadan akarlarmış..Tertemiz…

  Bir gün tepeden güneş gülümsemiş onlara;

-      Siz gönül ülkesinin güzel nehirleri..Çağıldarsınız,şakırsınız ruhunuza dokunan bülbüllerle..Güzel güzel akarsınız…Ben bakarım da size ;her şeyinizle aynısınız..Azıcık kaysa yataklarınız daha gür akarsınız..

Gülümsemiş nehirler..

Biz benzer olsak ta,hep dosdoğru aktık..Yatağımızdan bir milim dahi kaymadık..Bir yerlerden eğrilmek yakışmaz bize…Bizim derdimiz gür olmak değil..Paralel de aksak ışıltıyla akmak,bozmamak ahengi…

Çok gürleşirsek,varlıklarımız boğulur,rengimiz şaşar belki,ışığımız kaybolur..

Hem bizden uçuşan damlacıklar;bulutlaşır gökyüzünde.. belki de el ele..göz kırparlar bize sevgiyle…

  Ey güneş! Biz ,yatağımızı bozmadan akalım, demiş nehirler..sen bizi kurutacak kadar ısıtsan da, akacak zerrelerimiz,nemli toprağımız kalır daim..

Biz bakarız birbirimize gönül pencerelerimizden..Ne aydınlıktır,ne geniştir..Ve hiç gece vurmaz o pencerelere..Ve hiç kapanmaz o pencerelerin perdesi..

Ve biz biliriz ki gölgelerimiz serinletir bizi,suladığımız çiçeklerin kokusu bahar olur bize,yetiştirdiğimiz ağaçların meyvesi ise tat..Ay dede’de görürüz birbirimizi,aynamız olur o..

  Çağlarken fışkıran damlalarımız gönül serinliği olur birbirimize..Biz akarız kendi yataklarımızda,apayrı sanırsınız ama aynı akarız biz zaten..Farklıyız biz zahirde görünenden…

  Ilgıt ılgıt umutlar yeşerir içimizden..

Sularımız azalsa da kurumaz O yataklar derinden..

Gönül nehirleri ummandır,çağlar hiç görünmeden..

 Sen bize rengini ver güneş!

parıl parıl akalım..

hiç ses etmeden…

                                                  NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ

 

( - Gönül Nehirleri- başlıklı yazı Zontul tarafından 29.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu