Gonca
Dalında bir tomurcuktu..Annesinin gölgesinde gonca oldu..
İlahi kader ki annesinin yaprakları döküldü,toprak oldu.Eğildi yanındaki gül dalına;
-Ben,dedi.Yarın gül olacağım..
-Evet,dedi gül dalı..Farkediyorum büyüdüğünü..
Devam etti.
...
Nice güller geçti üzerimden.Kimi umutlu açıldı,kimi korkarak,kimi özgürce,kimi de çok sevinerek..
Unutma ki yaşam bunların hepsini içerir.
Umut.. Açmayı beklemendir zaten..
Sevin..Çünkü güzelliğin ve renginle doğa seni kucaklayacak..
Kork..Belki yaşayamadan koparacaklar,belki ezecekler..
Özgürsün..Dağ, taş, rüzgar, toprak senin..
Bir şey var,birşey işte..Ondan korkmalısın..
-Nedir ki, dedi gonca..
Amaçsız, hedefsiz,ne uğruna yaşadığını bilmeden yaşamandır..
Sen umutla açıl..
Mis kokular kat,güzelleştir doğayı..
Gönüllere sürur ol..
Bülbüle aşk..
Kelebeğe,arıya,böceğe bal ol,su ol..
Dökülen yapraklarınla renk ol..
Kitap aralarına hapsolsan bile kurutularak//
Güzelliğin ile/verdiğin huzur ile
Mutlu ol..
...
Yarını bekle şimdi!
-Bekliyorum, dedi gonca heyecanlı ve ürkek..
Gül dalı;
-Ben de heyecanlıyım..Hadi bakalım son kez toparla iyice yapraklarını..
Yarından sonra toparladıkların hayat yolun olacak...
Nilüfer Zontul Aktaş
(
Gonca başlıklı yazı
Zontul tarafından
28.11.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
