Bakmayýn öyle sekiz harf, üç hece, tek kelime olduðuna... ne anlamlar barýndýrýr içinde... ve ne zor bir kelimedir... hem söyleyen... hem de söyleten için... bekleyen bekler, bekleten bekler...

Beklemek... beklersin elin telefonda... bir ses, bir nefes... þimdi dersin.. ha þimdi... beklersin... gelmez üzülür... gelir sevinirsin... birde ansýzýn gelenleri vardýr, pat diye çalar telefonun.. dünyalar nasýl senin olur ki... gelen zaten dünyan deðil midir?...

Beklemek... gözün yollarda, kapýlarda... belki dersin, þu yoldan karþýma çýkar.. bugünde buradan gideyim... beklersin çalan her kapý zilinde onu görmeyi... evini dahi bilmediði halde beklersin... açarsýn kalýrsýn öylece... ve beklemek çok da hüzünlü bir þiirdir...

Beklemek... tüm benliðinle, tüm hasretinle... geleceðini bildiðin için beklersin... hasretlerin hasrette... hasret çektiren hasret deðil mi?... beklersiniz... bir gün dersin.. gelecek... gitmeyecek... o an’ ýn heyecaný ile beklersin... ve düþününce nasýlda sevinç sarar her yanýný.... hayali bile böyle iken... kendisi nasýl olur dersin... ve beklemek çokta güzeldir gelecek olan için...

Beklemek, beklemektir... ve beklemek, bekleyen ile bekleten arasýnda bir baðdýr aslýnda...

Kimi zaman hüzün olur... kimi zaman sevinç ve heyecan... karar size kalmýþtýr... hangisini seçersen o anlamda beklersin... bana sormayýn... yazan benim... siz hangi beklemek ile beklersiniz..