Online Üye
Online Ziyaretçi
-İhtiyaç dâhilinde sevmelere yataklıktı suçum-
Daha biz üç-beş yaşındayken,
Çocuktuk ya
Her yerimizden sökülüp
Her şeye katlanırken
Sen daha yokken
Masallarımız - bir varmış bir yokmuşla başlardı
Düşe-kalka yaşarken çocukluğu
Ki masallardan da öğrenmedik yokluğu…
Kocaman insanlar olmuş
Yani biz ‘biz’ olmuştuk ya hani
-Gitmekten, yitmekten bahsederdin-
Az önce olanların fermanını taşırken alınlarımızda
Gitmiştin,
Bitmiştim…
Sen hep bir var-bir yokken
Her şey ezberimizde tekerrür ederken
Bazen bal-şekerdik bazen çalı-diken
Zehir sabahlarımı bıçaklardı ha bire keder
Gecelerimi bunca sevmişken…
Ve sen yine gittin…
Biliyor musun?
İlk defa ayakta uğurladım seni
İki büklüm kalırdım
Yokluğun bükerdi belimi
Her gidişin yakardı içimi
Duygularımın avazı dağlardı gözlerimi
Çocukluktan sınıf atlamış,
Üstün yetenekli acıların bekçisi
Kör pencerelerde beklerdi seni
Yokluğun yaşanmışlıkların oyun alanı oldu
Kabulümdür
Teğet geçilen evcilik saatlerime ekledim seni
Her çekip gidişinde ağlamam bu yüzdendi
Bahtına küsen bir gelinciktim,
Kan ağlardı kalbim
Yanaklarımdan süzülen yaşların hatırına
Yeniden yeşereceğim
Sen ey tahtını kaybetmiş kralın son soytarısı
Ferman buyurdu kalbim:
Aşkının müebbedine af çıktı
Güvercinlerini göndersene aşk,
Kanatlarına bineceğim…
Ayşe Duran 2013