‘’Ömrümüzün son demi, son baharıdır artık

                        Maziye bir bakıver, neler neler bıraktık’’

 

 

Kalbime en güzel nağmeleriyle giren

Dinlediğim mahur bir beste idin sen.

Şimdiyse ruhumda gezinen bir hüzzamsın

Bırak; beni görenler, seni “neşemsin” sansın.

 

                                 ’Olmaz ilaç sine-i sad pareme

                        Çare bulunmaz bilirim yareme”

 

Senle hatıralarıma yok inan itirazım

Lakin bu hicranından azaptayım, bizarım

Şimdi gelmen bile değil bana “şifa” bilirim.

Gene de tek derdime, şifa; seni bilirim..

 

                                 Gamdan öldüm demedim hâl-i dil-i zar sana
                                   Ey gül-i taze reva görmedim azar sana”

 

Sana karşı ancak mültefit olmak sezadır

Sana iltifat bile lede-l- iktizadır.

Bu ömrüme bir liman ancak seni bilirim

Bütün ömrümde zaman, ancak seni bilirim

 

 

 

Ahir ömrümde sensiz, hüzzam ağıtlarım var

Karalayıp yırttığım, ıslak kağıtlarım var.

Sanma ki tek gidişin, eyledi beni melul

Öyleyse nedir buna sebep; bence “meçhul”

 

Belli ki ruhum artık kendisine kıyacak

Ki; nerden vurursan vur; asla acımayacak!

 

Ayşe Duran

Nisan2012 

( Hüzzam Vaktinde Nedensiz Ağlamalar başlıklı yazı Ayşe Duran tarafından 30.04.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.