Tükeniþler ya da dýþarýdan bir yitim olarak addedilen her ne ise. Ve dört elle sarýlmak en güvendiklerinize, en güvendiðinize. Eþlik eden masumiyet, iç dökümü ve sýradanlýðýn hasrete dönüþümü.

Hasret… Güvene hasret, insana, aþka…

Anlýk bir serzeniþle telaffuz edilen mahiyeti yaþananlarýn, yaþamak istediklerinizin. Ya sonrasý…

Ne önemi var ki sonrasýnýn. Bunu bilebilmek kimsenin harcý deðil ki. Býrakýn bilip bilmemeyi tahmini bile imkânsýz.

Milyarlarca insan yaþarken dünya diye addettiðimiz bu karmaþýk düzenekte ne birbirimize benzeme ihtimalimiz var ne de genelleme yapabilme yetimiz. Öte yandan uzman gözüyle bile tahayyül edip, sonuca varma þansý asla ve asla yok.

Birey olarak yaþadýklarýmýz sadece ve sadece bize özel. Ne kadar irdelesek de yaþadýklarýmýzý empati yeteneði asla yeterli gelemez yargýya varmak için.

Kadýn ve erkek olarak hüküm sürmemiz tamamen Yaradan’ýn ön gördüðü bir yapýlaþma. Ve bizi biz yapan yegâne olgu asla beden olarak irdelenmemeli. Yaþanmýþlýklar, öðretiler, hassasiyet seviyemiz, beklentilerimiz, amaçlarýmýz ve eðitim seviyemiz. Diðer yandan yetilerimiz, ilgi alanýmýz kýsaca bizi biz yapan her ne ise: Eksisiyle ve artýsýyla.

Zaaflarýmýz, irademizin bize sunduðu kurallar, yasaklar ve pek tabii ki toplum gözünde nasýl algýlandýðýmýz gerek örf ve adetler gerek aile yapýsý. Zekâ seviyemiz, seçimlerimiz, mecbur kýlýndýklarýmýz, bedensel özelliklerimiz ve sayýsýz nice etmen.

Aslýnda tek gerçek; bilip bilmeden rol aldýðýmýz bu tiyatro sahnesinde gerçek bir birey olmak. Özellikle maneviyatýmýzý da ön plana alarak. Ve bu doðrultuda uymamýz gereken ön görülerin yeri geldi mi bizi kýsýtlamasýný da göz önünde bulundurarak.

Kabul etsek de etmesek de hepimiz kaderimizi yaþýyoruz. Ve bilinmezlikler her köþe baþýnda bizi beklemekte. Hayatýmýzý idame ettirirken yolumuzun kesiþeceði tek bir kiþi bile ne çok þey getirip ne çok þey de götürebilmekte bizlerden.

Geliþim denen olgu ana rahmine düþtüðümüz an itibariyle baþlayýp ölüme deðin de süre gelmekte. Her anýmýz, yaþadýðýmýz her olay, olgu geliþim sürecine doðrudan etki etmekte.

Kýsaca insan olarak çok konu ilintili bizlerle. Ne bölünebiliriz ne de çoðalabiliriz bu süreçte. Sadece ve sadece yaþarýz. Bakýþ açýsý olsun maneviyat olsun herkes yaþadýðýný bilir ve sadece kendinden mesuldür süreç iþlerken. Ýletiþim kurduðumuz her kimse çok þey katabilir bize ve çok þeyi de alýp benliðimizden bir rüzgâr gibi sürükleyebilir.

Yeter ki özümüzü, benliðimizi kurban vermeyelim gidiþata.

Ýstekler çeliþebilir, çatýþma getirebilir kurulan diyaloglar neticesinde ama ödün verip vermemek sadece yaþayanýn inisiyatifindedir.

Buraya kadar her þeyi planlý programlý olarak irdeleyebiliriz. Ya özeli insanlarýn ya yaþadýklarý ya hissettikleri. Kim kimi nereye kadar algýlayabilip irdeleme ve genelleme þansýna sahip ki.

Hayatý yaþanýlýr kýlan onu nasýl algýladýðýmýz ile ilintili ve tabii ki kendimizi ne ölçüde sevip koruduðumuzla da. Öyle ya; bizi bizden daha iyi kim koruyabilir ki, her anlamda ama ve bizi bizden daha iyi kim anlayabilir. Güven duygusunun devreye girdiði bir nokta tamamen. Güven… Bazen uzak bazen yakýn duran bize. Ve sevgi, aþk: Herkesin aradýðý ve özümsemek istediði tamamen insani duygular.

Çoðu þeyin göstermelik olduðu içinde bulunduðumuz hayat þartlarý ne yazýk ki pek çok duygunun yitip gitmesine sebebiyet vermekte. Bu demek deðil ki herkese eþit ölçüde güveneceðiz ya da seveceðiz ya da uzak duracaðýz. Ama gerçek olan bir þey var ki; gerektiðinde yeni bir þans da vermeliyiz yeni tanýþtýðýmýz insanlara ama yine de her ihtimal söz konusu. Zira arkamýzý dönüp gittiðimizde sýrtýmýzdan býçaklanmayacaðýmýz ne malum.

Ýyimser ve kötümser olmak tamamen gidiþatla ilgili. Talihsizliklerle dolu bir hayat sürerken pembe hayaller kurmak bir noktadan sonra pek de ihtimal dâhilinde deðil. Ayný þey diðer seçenek için de geçerli. Yolunda giden bir hayat aniden tepe taklak olabilir de. Kýsaca hayatta hiçbir þeyin garantisi yok.

Bu açýdan hepimiz için tek geçerli olan; mantýk dâhilinde ve iç sesimizi de dinleyerek yolumuza devam etmek. Her türlü çabayý gösterip, kendimize ve karþýmýzdakilere yeni fýrsatlar tanýyýp çizmek yolumuzu. Gereken her türlü çabayý gösterip ve umudu da katarak iþin içine.

Yeter ki çýkan engelleri yýkmak adýna tüm çabayý harcayalým. Tabii ki öncelikle kendimiz için ve sevginin, maneviyatýn ýþýðýnda.