Düþleri tekil gecenin:

Ruhunsa eli tetikse…

Bir yýkýntýya mahal verdi verecek gece ve ziftine bulaþmadan karanlýðýn tevekkülü de yüklendi mi yorgun kalbim.

Menþei yok asla duyumsadýklarýmýn ve bir memleketi de yok yalnýzlýðým:

Örücü mahiyette kader aðýna.

Sömürücü mahiyette insanlar en çok da Rabbin kuluna vermediði kadar kaldýramayacaðýný yükünü.

Yoklamam baþladý iþte ve gece konmadan gövdeme deþe dur yalnýzlýðý ve iþte zikrime denk fikrimle özdeþim ölü nefsimle.

Gün ölgün.

Gece geçkin.

Yüzümde sihirli bir parlaklýk ve nemalandýðým duygularým nasýl da kalabalýk ve iþte çoðalýyorum ve iþte þahlanýyorum ve iþte ç/aðlýyorum:

Görüntü ihlali düþtü mü de gölgem üstüme.

Bense zimmetliyim hayata zil zurna sarhoþ imgelerim az evvel ayýldý ve iþte kalemimi de aldým mý elime:

Ya, diðer elim?

Elbet nefesim gücüm ömrüm yettiði kadar elim, annemin elinde ve eller ve kimse hüzne derde yakýn durmayan görüyorum ki aslýnda benim gördüðüm deðil önem arz eden elbet ne var ne yok gördüðü Rabbimin.

Çeperi ruhumun.

Kýyadayým.

Çapasý attýðým yalnýzlýðýn ve iþte yanaþtýðým limaným.

Lakayt kimse benim uzaðýnda.

Sözcükler bir cadý avý bir cendere ve ruhumun solgun mimozalarý sözcükler ve yüreðim yangýn yeri ve mentollü bir yanýlgý benimki biteviye örselendiðim deðil de sadece ötekileþtirenlerle de olmaz iken iþim.

Çeperi ruhun.

Can havli ile yaþamak ve yaþatmaksa hayalleri ve umudu.

Kubbenin sarkýtý.

Yerkürenin dikiti.

Kaile alýnsam ne alýnmasam ne ki?

Üzengisi yanlýþlarýn ve kýrk dereden kýrk kova su getirenlere asla minnet etmediðim kadar kýrklýyorum iþte ruhumu.

Kýlkuyruk bir gölge mi?

Evet:

Ben ve gölgem.

Yanaþtýðýmsa umudun dinmez vardiyasý.

Bir gel-git olsa bile içimin hüsraný.

Göçebe imgelerden bir þiir inþa etmenin de zamanýdýr hani.

Sevk edildiðim en ulvi Makam.

Þair olsam ne olmasam ne ki?

Kýblemde saf tutuyorum ve Kýrk Haramilerden de iblisten de þarlatan seyirciden de aldým mý intikamýmý?

Sözcükler.

Saðdýcým.

Sol yaným.

Ölümle seviþen ruh ikizim.

Bahtýma da var saygým kýrýk tahtýma da.

Zanlarýn zamlý tarifesi ve iþte ilhamýn ayak sesi.

Az evvel uðurladým karanlýðý kapýdan ve gece inse de þehre gece inse de üstüme ben halen aydýnlýk bir yarýna meylediyorum.

Gece geçkin kadýnlarýn izdiham yeri.

Sözcüklerse kulp taktýðým.

Ýkamesi yalnýzlýðýn ve iþte altýna imzamý attýðým ölüm fermaným.

Geceyi uðurlasam da uðurlamasam da tüm karanlýðý iç sesimle ve kalp gözümle de delip geçti mi…

Tahayyül edilebilenden de öte.

Tasvir edemediðim deðil bilakis noktasýna virgülüne kalýbýmý bastýðým kalp gözüm ve iç sesim.

Rengi solgun bir çiçek olsam bile su verdiler mi topraðýma iþin ilginci bilmiyorum ruhumun kýraç topraðýna kimin su verdiðini ve sudan bahanelerle kimse terk eden beni ben seviyorum kendimi:

Rotam belli.

Rengim belli.

Külliyen yalan üstelik inanmadýðým kadar da yalanlarýna yalancý dostlarýn.

Ýçtimada yürek.

Ýstirham ettiðim malum olmuþken koruyucu meleklerime.

Ýnfaz saatimi de kaytardým ya bu gün ve neresinden tutacaðýmý da biliyorum hayatýn olasý risklerine ve girift hüzünlerine çaputlar baðlýyorum ve kürüyorum hüzünlü redifleri cinaslý sitemleri ve çil yavrusu gibi gidenleri çoktan havale etmiþken Allah’ a…

Ne yeis.

Ne beis.

Sadece vakýf olduðum O ihtiþamlý reis mademki hükümranlýðýnda Mevla’mýn tüten dumaný da üstünde iken iç sesimin ve kapýya konsa bile ruhum ben nasýl da dalýyorum bacadan bedenime ve tüm kýzgýnlýðým tüm hüsraným nasýl da dünde kaldý.

Bilen biri var illa ki ve iþte bilindik tek tesirli duygu:

Ýtikadýn sonsuzluðunda yeniden kazandým gücümü.

Ýtikadýmýn günbegün daha da büyüdüðü nasýl ki yalýn bir tasvir ve bakýþ açýsý kazandýrýyor bana ve iþte yeniden düþüyorum yollara:

Adý olmayan ne çok iklim ne çok ikilem.

Benimse tek bir adým var hem de en sahicisinden:

Çünkü ben umudun rüzgârýný getiren Rabbime sevdalýyým çünkü benim adým umut, unuttuklarýmý gömdüðüm kadar dünüme gün yüzü görmekle ilintili hem varlýðým hem yalnýzlýðým hem de tüm benliðimle teslimiyetimi nasýl da kazýyorum bir bir hem duygularýma hem sözcüklerime konuþlu olduðum bir an bir duygu ve dinmeyen ayak sesi ile umudun þerh düþtüm ben bir kere hayata ve kâinata kavuþmakla da iþtigal ne de olsa beni benden daha iyi bilen biri var…