Maden yüklü barınak
Ve canları pahasına ateşe sürülen onlarca hayat...
Bitmeyen çilesidir bu madencilerimizin
Ve sürekli bir yenisiyle tazelenen acılar
Yaşamları kömürle ekmek arasında sıkış(tırıl)mış
Yoksulluktan boğaz tokluğuna ölüme izan edilmiş canlar
Kalpler canhıraş
Bedenler kömür karası
Hangi yangındır bu acıları körükleyen s/is bulutu
Bir delik bile yok ki tıkanmamış kaçıp kurtulası
Son nefesleri;
Bir kara deliğe adanmış onlarca kurbanken
Gel de isyan etme bu sersefilliğe
Gel de yanma, yangınların içindeki bu izankar suskulara...
Hayat onlar için zaten; yaşarken ölmek
Nefes alırken can çekişmek değil midir?
Karartılmış hayatlarında
Kaç gece kesiğidir bu karanlıklara terkedilişleri...
Kaç döngüdür bu karaltılara sürgün edilişleri...
Ve asla aydınlanmayacak duygularıyla
Karanlıktan aydınlığa uzanan yolda
Son bir nefes belki de ışıyacak olan onlar için
Ama asla, asla göremeyecekleri...
Daha ötesi yok bunun!
Daha ötesi yok...
Kardelen
Serap Sönmez
