Serzenişim göklere erdi nihayetinde

Suskunluk da bir yere kadar

Ve kaçıp saklanmak

Umarsızca hatta kendinden bile uzaklaşıp

Düşmek yollara pervasızca

Koruyup kollamak de istersen

Ya da özenle saklanmak olabildiğince

Uzak kem gözlerden

Yine de mümkün uzanmak boylu boyunca

Uzatmak o engin zamanı

Hiç bitmeyecekmişçesine ertelemek hayatı

Nereye kadar ya da

Var mıdır bir nihayeti…

 

Örtmek üzerini

Çökmek en derine

Görünmemek belki de tek çare

Kayıtsız ve duyarsız kim varsa

Bir o kadar meraklı…

Gülüyorum artık

Gülmeliyim de

Zafiyeti beşerin ve kifayetsizliği

Yeri geldi mi ne kolaydır yermek

Hatta yadsımak ulu orta

Hor görmek sırf

Benzememek adına tüm kopyalara.

 

Benlik bu, var mı ötesi

Duygular tek tek ifşa etmiş kendini

Bir yanım eksik zaman zaman

Çoktan yarım kaldı harcı

Ne ektimse soldu hepten

Yandı kavruldu

Ve içinde kaybolduğum o dipsiz kuyu.

Dile benden ne dilersen

Tek zafiyetim kanmak

Bir o denli korunaksız

Oldum olası tek mecburiyetim

Hükümde iken kaderin

Kim ne derse desin

Yeter ki gölge etmesin

Adına insan denen…

 

( Yeter Ki Gölge Etmesin... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 25.06.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.