Raþe, telaþlý adýmlarla merdivenleri týrmanýrken, arkasýndan kendisine seslenildiðini duydu. Bu ülkeye ilk geldiði zamanlarda tanýþtýðý Güler Haným’ dý ona seslenen. Ayaküstü konuþmaya baþladýlar. Güler Haným çok üzgündü. Kýzý, küçük yavrusuyla boþanmak zorunda kalmýþtý. Ýnsanlar evlenirler ve boþanýrlar. Bunda yadsýnacak hiçbir þey yoktu. Önemli olan genç kýzýn nasýl evlendirildiðiydi.
Burada yaþayan pek çok vatandaþýmýz, medeni kanundaki evlilik yaþýnýn yükseltilmesinden önce, yani birkaç yýl öncesine kadar, 15 yaþýný bitiren genç kýzlarýný bu yabancý ülkede, yabancý bir erkeðe aþýk olma korkusuyla, ana vatana götürüp evlendiriyorlardý. Güler Haným’ da kýzý için bir eþ seçmiþ ve resimler gelmiþ, gitmiþ ve hatta genç kýzýn sözlüsüne aþk mektuplarý, bizzat Güler Haným tarafýndan yazýlmýþtý. Çünkü genç kýz anadilinde yazýþamýyordu. Ailesi tarafýndan deðiþik nedenlerle de olsa, bu yaþta evlendirilen Elisa' nýn doðudaki bir Elif’ ten hiç farký yoktu. O da onlar gibi çocuk gelindi.
Raþe, yüreði yanarak henüz 15 yaþýnda olan ve uzun saçlarýný hala kendisi toplayamayan kýzýný düþündü. Genç kadýn çok sinirlenmiþti. Bu bir insanlýk ayýbýydý. Çocuklarýn haklarý yok muydu? Bu ülkede çocuklarýmýzýn, her türlü haklarý daha ilkokul sýralarýnda öðretiliyordu. Her þeyin doðrusunu öðrenen çocuk hata yapmazdý. Hatayý kulaktan dolma bilgilerle, ya da bazý görsel yayýnlarla öðrenen gençler yapardý. Çocuklarýmýzý korumak adýyla onlarýn elinden haklarýný alamayýz. Yavrularýmýza, evlilik kurumunun önemini öðretmek ve deðiþik kültürlerin uyum saðlamalarýnýn, zor olduðunu anlatmak görevimizdir. Raþe bütün düþündüklerini bir bir Güler Haným’ a sýralamaya baþladý. Kadýn gayet sakin; biz gösterdik kýzýmýz kendisi istedi, bizim suçumuz yok diyerek tüm sorumluluktan kolayca sýyrýlmýþtý. Herkes, kendi hatalarýndan dersler alarak yaþamý öðrenir. Ebeveynlerin, yaptýklarý hatalar çocuklarýmýza, sadece isyan etmeyi öðretir. Raþe, bu kadar sorumsuzluða katlanamayarak, kadýna kaç saattir çarþýda dolaþtýðýný sordu. Güler Haným, bir kaç saattir kendisine uygun kýyafet aradýðýný, fakat bulamadýðýný söyleyince Raþe acý acý güldü. Anneler ve babalar demek ki, kýzlarýnýn evliliklerine bir elbise kadar bile önem vermiyorlardý. Bu gençlerimiz, bazen yabancý bir ülkeye yerleþmek isteyenlerce, araç olarak kullanýlýyor ya da iki farklý kültürde büyüyen gençler anlaþamýyorlardý. Çocuklarýný, koruduklarýný söyleyen, bu anne ve babalarda çocuklarýna çok örnek bir davranýþta bulunuyorlardý. Devletten daha fazla para alabilmek için, boþanarak bir arada yaþýyorlar, çocuklarda annelerinin soyadlarýnýn, kendi soy adlarindan farklý olduðunu saklamayý küçük yaþta öðreniyorlardý. Bu zihniyette yetiþen her çocuk, bence evliliði menfaat için atýlan ve satýlan bir kurum olarak görecektir.

Bu insanlýk masalýnda, erkek çocuklarý nerede diye düþünüyorsanýz; merak etmeyin onlar biz ebeveynlerin sayesinde mutlu mesut yaþýyorlar. Daha hamilelikte, baþlanýr cinsiyet ayrýmý. Oðlum olursa mavi, kýzým olursa pembe giyecek, diye baþlar, kýzýmýza eteðini ört, oðlumuza aç, göster oðlum diye devam eder, erkeðin elinin kýnasý, kadýnýn yüzünün karasý diyerek yavrularýmýzý nasýl etkilediðimizi , düþünmeden öylesine yaþarýz.

Raþe, hiç kimsenin, hiç kimseye 'Mutlu olmak ister misin?', diye bir soru soramayacaðýný, çünkü dünyaya gelen her canlýnýn mutluluk hakkýna sahip olduðunu düþündü. Sessizce 'Mutlu ol, bir tanem dünyanýn neresinde olursan ol, yeter ki mutlu ol, ben paylaþmaya gelirim. Mutluluklar paylaþtýkça çoðalýr bilirim' dedi.