Raþe, bu eski evin, küçücük penceresinden, bahçede yükselen asýrlýk eucalyptus agacýný seyrediyordu.Bir yýl zor þartlarda çalýþmýþlar ve bu evi almýþlardý.

Raþe, kendisini vatanýndan ayýran nedenleri ve kiþileri düþündü. Onun hikayesi diðerlerinden biraz farklýydý.

Genç kadýn, ikinci evliliðini yapmýþtý ve eþi aleviydi. Aðabeyi bir yabancý bayanla evlenmiþ ve ailesi bu durumu çok doðal karþýlamýþtý. Bu nedenle anne ve babasýna eþinin alevi olduðunu söylemekte, bir sakýnca görmedi.Ailenin bu evliliðe tepkisi cok büyük oldu. Raþe’ den bu evliliði sonlandýrmasýný istediler.Genç kadýn olanlara bir anlam veremiyor eþi ve ailesi arasýnda bocalýyordu. Annesýne, erkek kardeþinin, evliliðine neden karþý çýkmadýklarýný sordu. Annesý; Islam dininde bir erkeðin yabancý dinden birisiyle evlenmesi dinimize bir müslüman kazandýrýr diye oðlunu savundu. Fakat, abisinin eþ ve çocuklarý, dinimizden ve hatta dilimizden bile habersizdiler, bu nasýl bir adaletti. Eþinin ve ailesinin iyi, dürüst ve kültürlü insanlar olmalarý bile, bu ön yargýyý deðýstiremedi.

Genç kadýn, insanlarý din, dil ve ýrklarýna göre deðerlendirmezdi. Insanlarý iyi ve kötü olarak iki bölüme ayýrmýstý. Ýnanan kiþi dinin kurallarýný yerine getirenlerdir yoksa çevreye göre davrananlar deðil diye düþünürdü. Evliliðini kurtarmak ve daha özgür olmak için ülkesini terk etti.

Bu yeni ülkede, kimler yoktu ki her dinden, her milletten ve her renkten insanlar iç içe yaþýyorlardý. Kimse, kimsenin inancýna karýþmýyor veya onlarý kýsýtlamaya kalkmýyordu. Tüm farklý uluslar kendi, gelenek ve göreneklerini devam ettiriyorlar ve hatta geleneksel giysilerini dahi deðiþtirmiyorlardý. Hükümetin verdiði arsalarda camiler, cem evleri, kiliseler ve hindu tapýnaklarý yükseliyordu.

Bir gün, genç kadýn vatandaþlarýnýn yeni açtýðý markete gitti. Sahibi olan iki genç çok üzgündüler. Raþe onlarý dinlemeye baþladý. Bu gençlerýn alevi olduklarýný ve bu nedenle çevredeký sünni vatandaþlarýmýzýn kendilerinden alýþ veriþ yapmadýklarýný öðrendi. Çok þaþýrmýstý. Hani Peygamberimiz ne buyurmuþtu” Birbirinizi sevmedikçe tam anlamýyla inanmýþ olmazsýnýz”.Ayrýca vatanýmýzdan ayrýyýz ve bu ülkede hepimiz kendimizi ispat etmeðe çalýþýyoruz. Bizim özümüzü oluþturan” Birlikten kuvvet doðar” sözünü demi unuttuk diye düþündü. Yýllarca ülkemizi iþgal etmiþ, milletimize kan kusturmuþ, Yunan’ dan, Fransýz’ dan, Ýngiliz’ den, Ýtalyan’ dan rahatça alýþ veriþ ediyorsunuz da, hepimiz gibi ay yýldýzlý kimlik taþýyan ve bu kimliklerinde dini bölümünde Ýslam yazan ,ayný dili konuþan, kendi vatandaþlarýmýzý nasýl dýþlama gafletinde bulunursunuz, diye kendi kendine söylenmeye baþladý. Gençler devam etti büyüklerimizin bu farklý görüþlerý yüzünden çýkan bölünmelerden bizler etkileniyoruz. Bu ülkede yaþayan ve dünyada bir vatanlarý bile bulunmayan, bazý uluslar gençlerýne, milliyetçiliði aþýlamak onlarý sokaklardan ve kötü alýþkanlýklardan kurtarmak ve korumak için yüzbinlerce dolar harcayýp kültür, sanat, eðlence ve spor çalýþmalarýný kendi milletinden, kiþilerle birarada yaptýklarý kuruluþlar, meydana getirirken; hani bizim gençliðimizi sokaktan kurtaracak birlik beraberlik kazandýracak, tesisler nerede diye sordular. Genç kadýndan, seslerini duyurmalarý için yardým istediler cünkü Raþe, o sýralarda yerel bir gazetede, bir yudum duygu aþýlamaya çalýþýyordu. Ne acýdýrki; bu ülkede doðan büyüyen gençlerimizin çok büyük bölümünün kendilerini ifade edebilecek ana dýlleri yoktu.

Raþe kararýný verdi. Onlara yardým edecekti.” Pencereden ayrýldý hayatý boyu dünyaya hiç bir zaman küçük bir pencereden bakmamýþtý ve bakmayacaktý”.