Anlamsýz rötuþlarla þekillenmekte hayat: Ne zaman nereden eseceði belli olmayan poyraz üþütüp sersemletirken öðle vakti.

Aþk’ýn nüansýnda þereflendirirken nazý niyazý yürekte saklý o koþuþturmaca pek raðbet görmese de devinmekteyiz anbean.

Yüklü nöbetlerle gönül ve soluk benizli anlamsýz cümleler zikrediyor belirsizlik kuþatýrken efkâra davetli bir hüküm ne yazýk ki kimden geleceði belli olmayan o acýmasýz tokat.

Fýrsat tanýmak lazým olsa gerek kapýdan içeri girmeye meyilli o gönül dostuna.

Zamansýz ölümlerin teferruat yüklü imgelerinde seyreliyorum hayat gýybet yüklü yanlýþlýkla dolu iken. Aþk ile harmanlanmýþ bir gönül daha nasýl derbeder olabilir ki?

Sol yakanýn sol þeridinde gölgelenmiþ bir yalnýzlýðýn solundayým sola dönük baþým ama yüreðim kayýp. Kýsýr ve muðlâk döngünün patavatsýzlýktan mütevellit anlamsýzlýðý ilk etapta rast geldiðim.

Selam yüklü bir neþe öbeði ile seðirtirken kýrýk bir mýzrapla titriyor gönül telim. Alabildiðine muzdarip ve hicaz makamýnda bir hicran kulaklarým çýnlarken saat baþý. Bir nöbet benimki üstelik aralýksýz ve hýrpani bir mevcudiyet sefil ve pejmürde. Rotam ne zaman ki sapsa dönüp bakýyorum aynaya ve soruyorum safça:’’Nerede hata yapýyorum?’’ Ayna bile muzdarip kýrýk parçalarý batarken orama burama.

Örselenmiþ bir renk elimdeki ve gözümdeki o uçuk pembe en az hayallerim kadar uçuk ve kaçýk bir aklýn neticesi yönünü her nasýlsa kaybetmeye çeyrek kala ve tedirginlikle dokunurken insan siluetlerine: Duraðan ya da sitemkâr ama asla dalkavuk deðil iþte ayrýþtýðým nokta ve en büyük hatam: Durduk yerde attýðým nidalarla þaþýrtýrken insanlarý garipseniyorum da eþit ölçüde.

Raðbet ettiðim mi raðbet gören mi ya da yaftalanan?

Sizce fark eder mi hele ki yüksünmediðim bir güzellik ise peþin hükümlülerin nezdinde çoðalýyorum ve çoðaltýyorum titrek ýþýklar aydýnlatýrken yüreðimi ve toz konduramadýðým nicesi en az içimde saklý o payidar ümit ve yeri geldi mi hüzün zerrecikleri.

Asýlsýz cümleler kurmuyorum ve peþin hükümlerin peþinde konuþlanmadýðýmdan olsa gerek zamaný kolay tüketiyorum ve çok da kolay sevip uzaklaþabiliyorum da. Tezat yüklü duygu birliktelikleri ama aslýmý inkâr edemediðim o gerçek kadar en az kimliðimi beyan ederken satýr aralarýnda. Farkýndayým pek çok þeyin tüm suskunluðuma nazire edercesine yükümlü deðilim de haricimde olanlardan.

Kurguladýðým hikâye kahramanlarýný az özümsemiyor deðilim hani suskunluðuma ses olurken yazdýðým kýrpýk cümleler ve nasýl da telaþla hükmediyor sefil kalem bilircisine içimdeki umudun ve aþkýn coþkusunu. Keþke basite indirgeyebilsem de yaþadýðým ikilemleri kulemden uzattýðým saçlarýma sarýlsa hikâyemin hangi kahramaný rast gelirse artýk.

Zincirden boþananý aþaðý yukarý bir asýr oldu, demek gibi bir gaflette bulunamayacaðýma göre veriyorum beyanatýmý: Hayata sevdalý ve müþterek tapulu bir evrenin saklý hazinesini bulmaya namzet bir yolculuk benimki üstelik kimselerin eþlik etmediði tek gözlü bir evin camýna iliþtirmiþken baþýmý.

Rahvan tüm cümlelerim ve doðurgan bir aþk benimki: Sevdikçe sevesim geliyor ve uzaklaþtýkça kalabalýktan yalnýzlýðýma sýðýnýyorum sonsuz hazneli o mübarek döngüde konuþlandýðým mabedimde ser verip sýr vermezken.

Kimine göre bir zafiyet ama bana göre Yaratýcýnýn nakþettiði emsalsiz bir güç düþtüðüm tüm çýkmazlardan alnýmýn akýyla çýkýp galip gelmem gibi.

Heyhat, diye baðýrmak ise üstüme düþen yine ben þekillendiriyorum o girizgâhý ve tüme varým ile yoksunluðumu varlýk addedip yine sýðýnýyorum Yaratýcýnýn engin gücüne bir parça nasiplenip günü kurtarýrken.

Baþýmý secdeye koyarcasýna yaþýyorum yirmi dört saatimi ve imgelere veriyorum hakkýný ben yaþarken neyse düþen payýma.

Hamdolsun diye sonlandýrmak belki de zamaný sevgi yüklü nidalarla baþladýðýmýz gibi…