aynýdýr ciðerleri,

yer yarýlsa yerin altýna girer korkuyla kurt adam gibi,

ama o, yarattýðý tufaný seyredecek bir kaya tepesinden

bir kartal gibi keskin bakýþlý yeþil melekler karþýsýnda,

elleri ve dizleri üzerinde...

Hayatý canlý kýlan caný almaya yolladý þeytaný,

önce savaþ kuþlarýyla saldýrdýlar,

ilk çaðdan kalma gagalarýyla kurt adamýn sevdiði pusta,

çizgi çizgi ateþ saçtýlar.

Bir el fenerinin yanýp sönmesi kadar ýþýk,sanki bir yýldýzýn kaymasý

arkasýndan gene… milyon kere…

ateþe yaþamý bahþettiler, sanki körükmüþ gibi

her yýldýz kayýþýnda bir yangýn daha

itfaiye yetersizdi alevlere tank paletlerinin peþinde,

bilim kurgu ürünü sosyal darwinistler

demokrasi, hürriyet, medeniyet getirdik diyerek,

ara geçiþ formuna,

acý, yýkým, mutsuzluk getirdiler…

yeþil melekler koyvermiþti kendini,

umarsýz eller harfiyat kaldýrmakta kucak kucak;

cehennemin alevleri buraya göçmüþ eski yerinden.

Öldüðü gün doðmuþ bir bebenin kimliðinde,

bir göbek baðý bile yokken

beslenecek bir anne gerekmez,

hortum, önüne çýkan her þey gibi yutar onlarý...