Þeceresini çýkartýyorum anbean…

Önce yalýtýldýðým sonra damýtýldýðým ve derken teneffüs etmekte zorlandýðým yýllarýn sayacý adeta þu devingen kalem iken mahremin kýyýmýnda, yakýnýmýn uzak peþrevinde, gönülsüzlüðümün de tam merkezinde.

Gönülden dilediklerim hele ki yüz göz olmuþken kaderle, açýk bir dil ile þart koþuyorum kendime:’’Ha gayret, daha iyisini yapabilirsin!’’

Küçüklüðümde kulaðýma küpe olmuþ kiraz salkýmlarý her nasýlsa dünkü tazeliðinde.

Dünüm… Varsa yoksa mazimde tekerrür eden kelepir nasihatler:

‘’Sensiz de yol alýr bu devran ama sen yine de elinden geleni yap…’’

Mahrem bir kýyýda yine yalnýzlýðýmýn uzantýsýnda sere serpe güneþlenirken gecenin mehtabý tarafýndan yalýtýlmýþ revnak bir yýldýz kývamýnda. Sahi neresindeyim bu þarkýnýn?

Demem o ki: Ben bir nakaratým hem de en kallavi imlere rast gelip hayat tarafýndan protesto edilmiþ göçebe bir kayyumun atadýðý ve ýlgýtlýðýnýn ihtiþamýna ön ayak olurken hüznün ayak sesi. Lakin…

Nereden baþlasam da sonlandýrmaya ahdettiðim ömrün þafaðýnda en duraðan kelime hazinesinden mahrum býrakmasam kalemi?

Of, deme þansýn yok zira bir kez dedim ve aldým boyumun ölçüsünü. Tutarsýz bir beyanatla nasýl da isyan etmiþtim üç ay evvelinde ve yýrtýk bir günceye takriben rast gelmiþken kelimenin tam anlamýyla cezalandýrýldým üstelik çoðul mahiyette. Yine de þükürler olsun ki; tüm sakil ve sefil benliðimin tutarsýzlýklarýný bertaraf etme gayreti içerisindeyken ucuz kurtuldum.

Sýrasýz ya da selamsýz.

Selamsýz dediðime bakmayýn hani: fazlasýyla sýra dýþý bir tezahürata yenik düþen benliðin külfet addedilen o miracý tam manasýyla. Birbirine eklenmesi bir yana iç ve dýþ mihraklarý da eklediniz mi…

Sayýsýz donatýsý yine devingen rotamýn anlýk bir hezeyanýna denk düþmüþken gecenin kör karanlýðýnda. Teferruata gerek yok zira beyan edeceklerim zaten yüreðin külliyesinde hazýr ve nazýr beklemekte gün ýþýðýna çýkacaklarý hangi zamansa yine varsýl bir rotayý da tayin etti mi kader…

Hayat memat meselesi, deðil mi?

Asýlsýz bir rakýmda yüzsüz bir döngüde ve mahrem bir varsayýmý da müdahil ettik mi…

Týnýsýný unuttuðum bir ses takriben oktavý da yitik aynen yüreðin membasýnda rüþtünü ispatlamýþ bir sarkaç kývamýnda. Vallahi ayarýný ben bozmadým, desem inanýn ki çarpýlmam ama gelin görün ki; çarpým tablosundan çýkardýðým hiçbir sayý yok sýfýra ihanet etmemi de hoþ görün artýk. Ne de olsa sýfýrla eþleþen garip bir tabiatým var. Saðýna soluna zarar vermeyi býrakýnýz tam anlamýyla göçebe bir lahitte terk edilmiþliðinin esrarý ve hengâmesi ile boyutsuzluðunu da uzay boþluðuna teslim etmiþ. Ruhumu teslim etmiþ olsam bu kadar çözülmezdim doðrusu ya da çapraþýk bir kinayede toz tutmuþ kelimeciklere de paye vermezdim. Ýþin aslý…

 Yaþamak ve yazmak…

Yazarken yaþamayý dilediðim bir sürece atýfta bulunuyorum tam anlamýyla ve öncesini tek kalemde es geçiyorum demek oluyor ki henüz doðmuþ bir bebeðin emeklediði beyaz sayfalara teslim etmiþken benliði…

Derken olanlar oluyor ve süreç koyu bir karanlýða bürünüyor.

Ve ölümün sessizliðinde çýnlayan iç sesim.

Bu da boyutsuzluðu ile boyu deðiþtirdiðim/iz bir rehavet hem de konuþlu bir gizemle akýl sýr erdiremediðim ama dualarýn kudretine tam anlamýyla teslim olduðum… Ýster geç kalmýþlýk deyin isterseniz sitemkâr bir endamla hor görün þu sefil kulu. Hiç mi hiç sorun etmediðime kani olduðum ise çok yeni bir varsayým yine bir dogma katýlýðýnda demek oluyor ki geçirdiðim evrimlere eklenen yeni bir katman.

Sorguladýkça daðýnýklýðýn zaruri kýskacý.

Kýrýlgan bir yürekten türeyen hüzün tanecikleri hele ki mahrem gölgelerde büyüttüðüm kalemin ayak sesleri hem de dur durak bilmeden yazmaya ahdetmiþken bilinmez bir zamanda ve bilindik bir mekanda. O da demek oluyor ki…

Kýrsalýnda yüreðin vaha büyüklüðünde sefaletin kocaman bir öngörüsü anlamýnda yine zuhur eden o yansýmada tüm mahrumiyetimi bertaraf etmekle sükûta daldýðým hezeyan ötesi sevinç yüklü yaþam zerrecikleri üstelik katmer katmer açan bir gül iken kopuk bir imgeden soyutlanmýþ tutarsýzlýðý da dâhil ettik mi… dalsýz ve boynu bükük bir gül hem de menþesisini asla sorgulama gereði duyamazken kaybolmuþluðunun peþi sýra eþleþen yürek sesi ya da fevri bir yangýn ölmeyi aklýna koymuþ.

Sorguladýklarým iken karþýma çýkan o minicik kütlesi ile heyula bir evrene rest çekmeyi maharet bellemiþ.

Kalemsiz bir süreç.

Kimliksiz günlerim.

Türeyen acýlar.

Türeten insanoðlu.

Acýyan bir benlik ve acýtan bir katliam üstelik sür-git.

Kallavi bir dolduruþ hatta tüm konuþlu hükümleri yine minnacýk bir kutuya sýðdýrýp adýna bilinçaltý denmiþ bir mekanizmada nadasa býrakmayý meziyet bellemiþ.

Nidalar…

Savruk yalnýzlýðým.

Kýskacýnda ömrün devingen bir rotaya denk düþüp dengini arayan bir derviþ kývamýnda üstelik þikâyet etmek þöyle dursun acýnýn koynunda evrilen, acýya hükmeden hatta acý ile yoðrulmayý meþk eylemiþ ve derken mutlu son.