Öðretmenlik  hayatýma  bir  Lise  branþ  öðretmeni  olarak  baþlamýþtým. Branþ  öðretmenlerinin  iþinin  ilkokul  öðretmenlerinden  daha  kolay  olduðunun  da  farkýndaydým  elbette.  Hele  de  Tarih  gibi  haftalýk  ders  saati  2  olan  bir  derse  giriyorsanýz  boþ  saatleriniz,  hatta  boþ  bir  gününüz  bile  olabiliyordu  ilkokul  öðretmenlerinden  farklý  olarak.  Onlar  Pazartesi  günü  baþladýklarý  haftada  Cuma  günü  mesai  bitimine  kadar  aralýksýz  derse girerken  bizlerde  bazen  bir  haftada  sadece  15  saat  derse  girenler bile  olabiliyordu.

Her  neyse…

Ýlk  görev  yerimden  sonra  yine  bir  Lise’ye  çýktý  tayinim.  Daha  doðrusu  rotasyon  uygulamasý  ile  gittim.  Ancak  üçüncü  görev  yerim  bir  ilköðretim  okuluydu. Yani  hem  ilkokul,  hem  ortaokul  bir  arada,  üstelik  yatýlý  bir  okuldu.  Orada  ilkokul  öðretmenliðinin  ne  kadar  zor  ve  farklý  olduðunu  yakýndan  görmüþ  oldum.  Tabii  ki  bu  üçüncü  görev  yerim  olan  okulda  da ilkokul  öðrencileri  ile  ilgili  çok  hoþ  anýlarým  oldu  ama  anlatacaðým  aným  daha  sonraya  ait.

Dördüncü  görev  yerim  yine  bir  liseydi..Ýlk  görev  yerim  gibi  bir  imam- hatip  lisesi…Beþinci  ve  son  görev  yerim  ise  Muðla’nýn  Fethiye  ilçesine  baðlý  Çiflik  denen  bir  beldede  (  Þimdi  köy)  Ali  Rýza  Köse  Ýlköðretim  Okuluydu...  Uzun  uzun  bu  ismi  söylemez  kýsaca  ‘’ARK’’ derdik  okulumuza.

-Hangi  okulda  öðretmenlik  yapýyorsunuz?
-ARK  da  öðretmenim.

Öyle  ki  Milli  Eðitim  Müdürlüðünde  bile  mesela  þube  müdürleri  sorduðunda  ‘’ARK da  öðretmenim.’’  derdik .

Ýþte  bu  ARK’da  iki  sene  görev  yaptým. 

Bu  görevim  esnasýnda  o  kadar  ilginç  durumlarla  karþýlaþtým  ki  anlat  anlat  bitecek  gibi  deðil.

Bir  gün  okul  nöbetcisiydim.  Malum  okul  müdürleri  derslerinizin  en  az  olduðu  güne  koyarlar  nöbeti.Benim  de  o  gün  hepi  topu  iki  saat  dersim  vardý  ve derslerime  girip  o  günün  derse  girme  kýsmýný tamamlamýþtým.  Kalan  saatlerde  boþtum. Ýkinci  sýnýf  öðretmeni  arkadaþým  Metin  Deveci  (  Halen  görevdedir) Yanýma  yaklaþtý.

-Sami  Hocam ! Çok  acil  bir  iþim  çýktý.  Ýki  saatliðine  benim  sýnýfý  idare  edebilir  misin?

Ne  demek  yahu  iki  saatliðine  idare  edebilir  misin?  Yirmi  altý  senelik  öðretmenim.  Ýki  saatliðine  þu  býcýrýklarý idare  edemeyeceksem  gidip  kendimi  su  kanallarýna  atayým  daha  iyi..

- Yahu  ne  demek  Metin  Hocam.  Sen  hiç  merak  etme.  Ýki  saat  deðil,  yirmi  saat  bile idare  ederim.  Sen  iþine  bak. 

-Hocam  benim  çocuklar  biraz  yaramazdýrlar  ama.

-Oooo  Metin  Hocam  yahu.  Biz  ne  yaramazlar gördük.  Merak  etme sen.  Ýki  saatte  mum  gibi  ederim  hepsini.

-Aman  Hocam !  Sakýn  sert  davranmayasýn  çocuklara.

-Yahu  Metin  Hocam.  Ben  stajyer  öðretmen  deðilim.  Bu  saçlarý  da  deðirmende  aðartmadým.  Hiç  merak  etme.  Sami’ye  güven  gerisini  merak  etme  sen.

Derken  efendim  Metin  Bey  sýnýfý  bana  emanet  edip  gitti.  Ders  zilinin  çalmasýyla  da  ben  sýnýfa  girdim.  Çocuklar  sýnýfa  benim  girdiðimi  görünce  önce  þaþýrdýlar. Ýçlerinden  ayaða  kalkmayanlar  da  oldu.

-Günaydýýýýn  Çocuklar. 

Ýsteksiz  isteksiz  bir  kaç  tanesi  ‘’ Günaaaayddýýýn’’ dese  de  sýnýfýn  geneli  hiç  de  hoþnut  deðil  durumdan.

-Çocuklar! Sýnýfa  bir  öðretmen  girince  ne  yapýyoruz?  Ayaða  kalkýyoruz  deðil  mi?

Ýçlerinden  biri  cevap  verdi:

-Ama  sen  bizim  öðretmenimiz  deðilsin  ki.

Bir  kaç  kiþi  de  ona  hak  verdi:

-Ali  doðru  söylüyor.  Sen  bizim  öðretmenimiz  deðilsin  ki.

Vay  býcýrýklar  vay.  Demek  ben  sizin  öðretmeniniz  deðilim.  Gösteririm  size  þimdi.

-Çocuklar ! Bundan  sonra  sizin  öðretmeniniz  benim.  Metin  Bey  bir  daha  gelmeyecek.

Eyvah  eyvahh.  Sýnýf  Hüzzamdan  baþladý,  Nihavente  doðru giden  tüm  makamlarda,  hatta  ne  makamý,  makamsýz  bir  þekilde  mýzýltýyý  koyverdi.

-Çocuklar ! Durun  bakýn  ne  diyeceðim.

Onlara  söyleyeceðim  Metin  Bey’in  iki  saat sonra  geleceðini  ama  beni duyan  yok ki.  Neyse  içlerinden  biri  gelip  masama  kadar  sokuldu.

Ortaokul  ve  liselerde  bir  öðrencinin  -  izin  almadan-  öðretmen  masasýna  bu  kadar  sokulmasý  dokuz  kusurlu  hareketten  biridir.  Ben  ilkokulda  da  öyle  sanýyorum  ne  bileyim.  Çocuðun  izin  almadan masama  kadar  gelmesine  bozulmuþtum. Ama  yine  de  merakla  sordum:

-Ne  oldu?  Niçin  geldin  buraya?

-Öðretmenim !  Metin  Öðretmenimiz  niçin  gitti?

-  Niçin  gidecek?  Çok  yaramazlýk  yapmýþsýnýz. Býkmýþ  sizden.  Onun  için  gitti..

Çocuk  boynunu  büküp  yerine  gitti  ve  arka  sýralardan  baþlamak üzere  sýnýfta  bir kavga  kýyamet  koptu.  Herkes  bir  diðerine   ‘’Senin  yüzünden  ‘’  Diyordu.

-Senin  yüzünden  iþte.  Her  ders  ‘’ Öðretmenim  çiþim  geldi  diye  býktýrdýn  öðretmenimizi’’

-Asýl  senin  yüzünden . Derslere  hep  geç  kaldýðýn  için  býktý  öðretmenimiz  senden.

- Selma..Yalan  söyleme.  Öðretmenimiz  senin  tembelliðinden  býktý..

-Asýl  sen  yalan  söylüyorsun  Hüseyin.  Öðretmenimiz  senin  kavgacýlýðýn  yüzünden  gitti.

-Senin  kýskançlýðýn  yüzünden.

-Senin  hep  burnunu  çekmen  yüzünden.

Ben yýrtýnýyorum.  ‘’  Çocuklar  hele  bir  susun,  bakýn  size  ne  anlatacaðým’’  Diye  ama  deveye  köpek  ürüyor.  Beni  sallayan yok.  Hatta  sýnýfta  var  mýyým  yok  muyum  hiç  umurlarýnda  deðil.  O  deðil  söz  verdim Metin  Bey’e,  çocuklara  sert  çýkmayacaðým.  Ýyi  de  susacaklarý  yok  veletlerin.  Mýzýltý ile  sýnýf  içi  kavga  ayyuka  çýkmýþ  vaziyette.  Çaresiz  elimi  sertçe  masaya  vurdum.

-Susun  bakayým. Aaaaa.

Sustular..  Öylece  suratýma  bakýyorlar.

-Ne  yapalým  Metin  Bey  gittiyse.  O  gittiyse  ben  varým.  Ben  öðretmen  deðil  miyim?

Sarýþýn  bir  kýz  kalktý  ayaða.

-Sen  bizim  öðretmenimiz  deðilsin.  Sen  Hatca  abamýn öðretmenisin.

Aaaa.  Bu  sekizinci  sýnýftaki  Hatice'nin kardeþi  galiba.  Týpký  ona  benziyor  zaten.

- Yahu  Hatçe  aba,  Fatma  aba  var  mý?  Ben  de  öðretmenim.  Neyimi  beðenmediniz  anlamýyorum. Benim  baþým  kel  mi?

Anaaaa.  Baltayý  tam taþa  vurmuþtum.  Zira  baþý  kel  olmak  negatif  deðil  tam  tersine  pozitif  bir durumdu  onlar  için.  Zira  Metin  Bey  keldi.

Çocuklar  hep  bir  aðýzdan  baðýrdýlar  bu  sefer.

-Biz  seni  deðil  Metin  Öðretmenimiz  istiyoruz.  Söyle  ona  vallahi  billahi  bir  daha  yaramazlýk  yapmayacaðýz.

Hay  Allah’ým  ya.  Neredeyse  baðýracaðým  ‘’  O  keltoþun  nesini  benden daha  çok  seviyorsunuz  anlayamýyorum ‘’  Diye.  Ama  tabii  ki  öyle  bir  þey  demedim.

-Çocuklar !  . Metin  öðretmeniniz  iki  ders  sonra  burada olacak.  Bir  iþi  çýkmýþ.  Ben  size  þaka  yaptým.

Bu  sefer  afacan mý  afacan  bir  erkek  velet  cevap  verdi.

-Öðretmenim!  Endee  eþek  þakasý  oldu (  Endee:  Bahsi  geçen  þey,  ‘’O  yaptýðýn  iþ’’  anlamýnda  o  yörelerde  çok  kullanýlan  bir  kelime )

Bir  baþkasý  onu  önlüðünden  tutarak  çekip  oturttu.

-Sus  len.  Bu  da  öðretmen.  Öðretmene  eþek  denir  mi?

Yahu  dersin  yarýsý  gitmiþti  ben  hâla    iþin  sýnýfýn  sükunetini  saðlama  kýsmýndaydým.  Bir  an  önce  hakimiyeti  saðlayýp  derse  baþlamalýydým.

-  Çocuklar !  Þimdii  Metin  Öðretmeninizin  iki  ders  sonra  geleceðini  öðrendiðinize  göre  ne  yapýyoruz? 

Çocuklar  merakla  yüzüme  bakýyorlar.

-Hýmm.  Bir  ders  önce  ne  yapýyordunuz?

Kalktý  bir  tanesi.

-Kitaptan  okuma  yapýyorduk.

-Güzeeel. Þimdi  açýn  kitaplarýnýzý  bakayým.  Eveeettt.  Kim  okuyacak?

Allahým  ya  Rabbim.  Sýnýfýn  alayý  öðretmen  masasýnda.  Koro  halinde  ‘’ Ben okuyum’’  Diyorlar..

-Çocuklar.  Herkes  yerlerine  otursun. 

En  az  bir  beþ dakika  da  sýnýfý  yerlerine oturtmayla  geçtikten  sonra  kararýmý  deðiþtirdim.

-Çýkarýn  resim  defterlerinizi.  Resim  yapýyoruz.

Resim  defterleri  çýktý  sýralarýn  gözünden  ama  merak  tabii  ki.

-Öðretmenim !  Ne  resmi  yapacaðýz?

Hýmmm.  Önemli  bir  soru.

-Çocuklar  Doðanýn  resmini  yapýyoruz.

Oh  beee.  Aklýmý  seveyim.  Hepsi  sustu.  Harýl  harýl  resim  yapýyorlar.  Ulan  dünya  varmýþ. 

Beþ  dakika  sürmedi  bu  mutlu  ve huzurlu  anlar.

Bir  tanesi  yine  sokuldu  masaya  ve  elindeki  resim  defterini  burnuma soktu  adeta.

-Öðretmenim  yaptým.  Nasýl?  Güzel  olmuþ mu?

- Ne  bu  yavrum?

-Boðanýn  resmi..  Sen  boðanýn  resmini  yapýn  demedin  mi?

Az  sonra  kardeþi Doðan  bebekten  tutun da  Doðan  marka  arabaya  varýnca  kadar  herkes  kendince  yaptýðý  resmi   burnumun  dibine  sokma  yarýþýna  girmiþti.

Bu  böyle  olmayacaktý.  En  iyisi  hemen  müziðe  geçmeliydim.

-Çocuklar  vazgeçtim  resimden.  Þimdi  herkes  yerlerine otursun.  Þarký  söyleyeceðiz.

Çocuklar yerlerine  otururken  bir  erkek  çocuk, bir  eliyle  önünü  tutarak,  ötekiyle  parmak  kaldýrarak  seslendi.

-Öðretmeniiiim.  Çiþim  geldi.

Baktým  vaziyet  vahimdi.

-Haydi durma  koþ.

Sen  misin  birine  izin  veren.  Neredeyse  hepsinin  ayný  ayný  anda  çiþi  geldi.  Önlerini tutuyorlar..