Hakim içeri girdiğinde başlarımız dik, ellerimiz dizlerimiz de bir vaziyette oturuyorduk.
Katibin işareti ile hepimiz ayağa kalktık. Yaklaşık elli yaşlarında olan Hakim orta boylu,
saçları dalgalı, kırmızı yüzlü bir adamdı. Bize doğru baktığında kalbimin hızla atmakta
olduğunu fark ettim.
Uzun bir evet çekerek başladı söze, tam devam edecek diye beklerken katibi yanına çağırdı,
kulağına bir şeyler fısıldadı. Sonra elindeki dosyayı okudu.
Üst perdeden gür bir ses tonuyla yeniden bir evet çekti. Okumayı bitirince başını iki yana
salladı ve nihayet konuştu.
-Derdiniz ne sizin beyler? Neden adam gibi okulunuza devam etmiyorsunuz. Ana ve babalarınız
bu halinizi görse ne der?
Bir an düşündüm yine...
Acaba bu soruya cevap vermemiz gerekir mi? Yoksa cevap verirsek kızar mı bize? Göz ucuyla
yanımdakilere baktım. Kimsenin cevap vermeye niyeti yoktu.
Sonra bir daha başını salladı "evet duruşma başlıyor" diyerek katibe döndü
-Yaz bakalım oğlum "duruşmaya sanıkların tümü getirildi, duruşma öğleden sonra saat 16'00 da
başladı. Kimlik tespitine geçildi."
Katip bize dönerek "Şimdi kimlik tespiti yapacağım, adını okuduğum sanık kürsüsüne gelsin"
İçimden önce benim adım okunmasın diye dua ettim.
İlk önce Kırıkkaleli Malikin ismi okundu. Malik kimlik tespitinde bulunduktan sonra, sırayla
hepimiz teker teker kürsüye çağrıldık. Benim kimlik tespitim dördüncü sırada yapıldı.
Katip söylediklerimizi parmakları adeta daktilonun üzerinde uçar gibi yazıyordu. Hakimse
dikkatle dinliyordu.
Tespit sona erince Hakim hepimize sırayla her hangi bir parti veya derneğe mensup olup
olmadığımızı Sordu. Sinan ve ben sadece okul derneğine üye olduğumuzu, bunun dışında hiç bir
şeyle bağlantımız olmadığını söyledik. Diğerleri ise bu soruya cevap vermeyeceklerini söylediler.
Bu durum Hakim'i kızdırdı. Bakın haddinizi bilin hepinizi atarım içeri diyerek bağırdı.
Ancak diğerleri ısrarla söylememekte direnince o da tekrar tekrar sormaktan vazgeçti.
Ardından hepimize birden yönelttiği soru, beni hem korkuttu hem de çok şaşırttı.
-Söyleyin bakalım, okul bahçesine bombayı da siz mi koydunuz? Ya da hanginiz koydu?
Bir an hepimizden garip sesler çıkmış olacak ki, yüksek sesle susturdu bizi.
-Susunnnn hepinize birden sorduysam sırayla konuşun. Ya da biriniz hepinizin adına söylesin.
Malik ben söyleyeyim efendim diye elini kaldırınca, Hakim ikinci bombayı patlattı.
-Neden? Bu adamların başı sen misin?
-Hayır efendim, kimsenin başı falan değilim, biriniz söyleyin deyince...
-Tamam, tamam söyle bakalım o zaman
-Efendim bomba zaten bizim yolumuza koyulmuş, yani her gün o saatte geçeceğimiz yola.
-Hepiniz birlikte mi geliyorsunuz ki okula?
-Evet şehirde toplanıp, topluca geliyoruz.
-Neden?
-Can güvenliğimiz yok onun için
-Peki madem sen başladın söze, sen devam et. Neden taşladınız öğrenci otobüsünü?
-Taşlayanlar oldu, ama biz yoktuk taşlayanların içinde.
-Hiç biriniz mi?
-Bilmem, ben yoktum en azından.
-Neden biz diyorsun o halde.
-Sözün gelişi efendim.
-Sözün nereye gideceğine de dikkat et o zaman.
Madem taş atmadın, neden getirdiler seni buraya, üç dört yüz kişi varmış orada, bula bula
seni ya da arkadaşlarını mı buldular.
-Galeyana gelmiştik, evet taş atıldı otobüse, ama ben atmadım.
-Oğlum anladım da senin için o da vardı demişler, buna ne diyeceksin, hem sana soruyorum
bir yere üye misin diye söylemiyorsun, ne bileyim ben anarşist misin sen.
-Anarşist değilim ama, ülkem için bir şeyler yapmak istiyorum.
-Sen öğrencisin, derslerine baksana, adam ol önce sonra ne istiyorsan yap.
-Sadece okumakla adam olunmaz.
-Çok konuşuyorsun sen, tamam yeter!
Otur bakalım sen, sonra katibe döndü ve hepsini yazdın mı oğlum? Katip başıyla onaylayınca
ona da çıkıştı. Sesin çıksın oğlummm...
-Evet efendim yazdım.
Onuncu bölümün sonu
Mehmet Fikret ÜNALAN
