Müdürlüğümüz katı birleştirilen iki lojmandan bozularak yapıldığı için, Rıza beyle yaptığımız
tartışma tüm personel tarafından rahatlıkla duyulmuştu. Bu hiç hoş bir durum değildi. Bunun
için bu konuşmayı daha fazla uzatmanın gereği olmadığını düşündüm. Zaten ne desem, ne söylesem
Müdür bey inadından vazgeçmeyecekti. O an ilk aklıma gelen şey, hasta kağıdı yaptırarak doktora
çıkmak oldu. Sinirden ellerim titreyerek zile basıp Avni beyi çağırdım.
-Avni bey bana bir hasta kağıdı yaptırıp getirebilir misisiniz?
-Tabi Muavin bey, geçmiş olsun iyi misiniz?
-İyi değilim Avni bey
-Hastaneye mi gideceksiniz? İsterseniz bir arkadaş refakat etsin size.
-Sanırım önce Sağlık ocağına gideceğim, gerek yok kimsenin gelmesine, siz hasta kağıdı yaptırın
yeterli.
-Peki Muavin bey, tekrar geçmiş olsun.
Avni bey odadan çıkar çıkmaz Rıza bey yine konuşmaya başladı.
-Nereden çıktı şimdi doktora gitmek?
-Bu şartlar altında çalışmam zor Müdür bey, hiç yapmadığım şeyi yapacağım gidip rapor alacağım,
dinlenmeye ihtiyacım var.
-Öyle keyfi doktora gidilmez.
-Biliyorum, ama buna mecbur ettiniz.
-Ne yaptım ki ben?
-Neyse Müdür bey daha fazla uzatmaya gerek yok, ben gideyim siz dilediğinizi yapın.
-Hani koruyordun personelini, neden kaçıyorsun şimdi?
-Kaçmıyorum, nasılsa döneceğim tekrar, hem onlar kendilerini korumaktan aciz değil.
-Ben imzalamam hasta kağıdını.
-İmzalarsınız, mecbursunuz buna.
-Hayır imzalamam.
-Peki siz bilirsiniz, yetkim var ben imzalarım.
-Ben varken yetkin yok.
-Öyle belki ama, siz imzadan imtina ederseniz, imzalayabilirim.
Az sonra Avni bey Hasta kağıdı ile geldi ve Rıza beyin gözünün önünde (Müdür yerine diye şerh
düşerek) kendi Hasta kağıdımı imzaladım.
Sağlık Ocağı Hekimi Hakan beyin yanına geldiğimde halen elim ayağım titriyordu.
-Hoşgeldin Fikret bey, hayırdır müdürüm hiç iyi görünmüyorsun.
-Evet doktorum iyi değilim, Müdürlükte sıkıntı var, Rıza beyle uzun süre tartıştık, fazla
detaya girmem doğru olmaz ama kısacası sürekli sorun yaratıyor.
-Anladım Fikret bey, ama sağlığın daha önemli, lütfen sakin ol biraz. Açık söyleyeyim hiç iyi
görmedim seni, şimdi önce bir sakinleştirici iğne yapalım sana. Sonrasına bakarız.
-Hakan bey hiç böyle bir şey istemedim şimdiye kadar, sadece öğrenci iken sınavlarım için rapor
almıştım. Ama daha fazla dayanamadım, mümkünse biraz Sıhhi izin isteyeceğim sizden.
-Tamam, ona bakarız, önce bir sakinleştirelim sizi.
Doktor Hakan bey hemşireye iğnemi yaptırdıktan sonra, kendisinin uzun süreli rapor verme yetkisi
olmadığını belirterek beni Hastaneye sevk etmeyi önerdi. Çaresiz kabul etdim ve Psikiyatri servisine
sevkimi istedim.
Hastaneye geldiğimde yaşadığım durumu bir türül kabul edemediğim için, sakinleştirici iğneye
rağmen daha kötü durumdaydım. Psikiyatri servisinin doktoruda halimden hemen ne durumda olduğumu
anladı. Sadece sorunun ne olduğunu sordu, kendisine iş yerinde problemim var der demez benim
söylememe bile gerek kalmadan. Biraz dinlendirelim sizi diyerek yirmi gün istirahat verdi.
Bir kaç gün evde dinlendim ve ne yapacağımı düşündüm. Sonunda Ankara'ya Genel Müdürlüğümüze
giderek durumu anlatmaya karar verdim. İzmit'den İzmir Eğitim Merkezine Müdür yardımcısı olarak atanmamda çok yardımcı olan ve beni çok sevdiğini bildiğim Eğitim Daire Başkanımız Ferit beye
durumu anlatarak ondan yardım isteyecektim.
Ama hiyerarşiyi takip etmek Başmüdürümüzü çiğnememek düşüncesi ile ilk önce telefonla
Başmüdürümüzü aradım, kendisinden özür dileyerek, sıhhi izinli olduğumu Müdürlükteki sıkıntılar
nedeniyle bunu yapmaya mecbur kaldığımı ve kendisinden yardım istediğimi belirttim. Başmüdür
Tekin bey telefonda bana oldukça soğuk davrandı ve yanlış yaptığımı Rıza beyin çok iyi bir Yönetici
olduğunu söyledi.
Anlaşılan Rıza bey benden önce Tekin beyi arayarak durumu anlatmış ve Başmüdürü aleyhime
doldurmuştu. Artık Daire Başkanlığına gitmekten başka çarem kalmamıştı.
Yüz otuz ikinci bölümün sonu
Mehmet Fikret ÜNALAN
