HAYKIRIŞ
Yazıma başlarken düşündüm “gerçekten nasılız acaba?”
Bazen maddi ve manevi sıkıntılar çekiyoruz. Bunaldığımız
zamanlar oluyor. Nefsimiz hep eksik olan
şeyleri kulağımıza fısıldıyor. O yok, şu yok. Ya da
falanca komşunun şu marka arabası var, filanca marka
giyiyor. Ya da öteki lüks yaşıyor. Hep bizden daha yukarıda
olan insanlara bakıp yok! Yok! Yok! Diyoruz.
Peki ya ellerinde özgürlüğü bile olmayan insanlar?
Hep sıkıntı içinde yaşamak zorunda bırakılan ihtiyaç
sahipleri? Masum, günahsız, tertemiz küçük çocuklar
bunları hiç düşünüyor muyuz?
Hayır! Yeterince düşünmüyoruz... Nereden mi biliyorum?
Çünkü, biz düşünmüş olsaydık dünya bu halde
olmazdı. Bir kısım insanlar çok yemekten ölürken,
birileri açlıktan ölmezdi. Bazıları tatilde hangi sahile
gidelim diye plan yaparken, diğer insanlar zulüm altında
ezilmezdi. Birilerinin çocukları en pahalı renkli
oyuncaklarla oynarken, dünyanın başka bir yerinde
çocuklar yerden topladıkları taş ve sopalarla oyun oynamazlardı.
Cebimizdeki yeşil paraları harcarken biraz
daha düşünürdük. Onun üzerindeki hakkı olan ihtiyaç
sahiplerinin haklarını daha fazla gözetirdik.
Bunları kime mi söylüyorum? Önce kendi nefsime
söylüyorum. Sonra da içerisinde merhamet olan, doğruları
emredip kötülerden sakındırmak isteyen herkese söylüyorum.
Bir kötülüğü gördüğünde eliyle düzeltmeye,
gücü yetmezse diliyle düzeltmeye çalışan
buna da gücü yetmezse kalbinden tasdiklemeyen güzel
insanlara söylüyorum. “ Bir insanı kurtaran bütün
insanlığı kurtarmış gibidir” diye düşünen dostlara söylüyorum.
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir “
hadisine muhatap komşulara söylüyorum. “Merhamet
etmeyene merhamet olunmaz” hadisinin anlamına mazhar
olmuş arkadaşlara söylüyorum. “Veren el, alan elden
hayırlıdır” öğüdünü hayatına geçirmek isteyenlere
söylüyorum.
“Sen bunları kime söylüyorsun? Ben devamlı gecemi
gündüzüme katıp Allah rızası için çalışıyorum. İhtiyaç sahiplerine
yardımlarda bulunuyorum. Dertlilere devaları için
vasıta olmaya çalışıyorum. Sıla-i Rahimde bulunuyorum.
Yapılan güzel etkinliklere iştirak ediyorum. Bu yolda çalışanlara
destek oluyorum” diyen güzel dostlara. Sadece Allah
sizden razı olsun, gayretinizi arttırsın, güç kuvvet versin,
azminizi ve şevkinizi kırmasın, yolunuzu açık etsin
diye dua ediyorum.
Dualarımız daima hak ve halk için çalışanlara.
Bunları düşünürken Sena Turhan kardeşim aşağıdaki
kendi yazdığı ve adına “Haykırış” dediği şiirini bana
gönderdi. Ben de sizler ile paylaşmak istiyorum. Tüm
böyle düşünen ve haykırmak isteyip de haykıramayanların
sesi olması temennisiyle…
HAYKIRIŞ
Sizler bu gün ne yediniz?
Ben kuru bir ekmek parçası ile bir bardak soğuk çay
Onu da kardeşlerimle paylaştım
Ben Afganlı, Filistinli, Iraklı bir çocuğum
Küçükken öğrendiğim, söylediğim ilk kelimeler.
Bomba ve silah
Ben bunlarla büyüdüm
Korkuyla...
Babamın hiç parası yoktu
Çalışmazdı, çalışamazdı
Kara adamlar öldürür diye
Küçükken öyle derdim askerlere
Kara adamlar...
Siz sokaklarda nasıl oynuyorsunuz çocuklar?
İple mi, topla mı?
Hayır, bende hiç biri yok
Bizim oyunumuz taşları kucağımıza toplayıp,
Kara adamlara fırlatmaktı
Biz simit oyunu yerine sokaklarda
Kara adamlara isyanımızı haykırma oyununu oynardık.
İp atlama yerine kara adamların
Kırbaçlarından kurtulmak için üzerinden atlardık.
Biz sokaklarda şarkı da söylemezdik
Annelerimizle birlikte kara adamlara
Bela sözlerini haykırırdık…
Benim hiç oyuncağım olmadı
Bir gün babam oradan buradan borçlanarak
Bana bebek getirmişti
Bütün gece onunla yatmıştım
Sabah kalktığımda,
Ne bebeğim vardı kucağımda
Ne de babam yanımdaydı
Şükürler olsun ki annem ile kardeşlerim sağ idiler
Ama ne yazar?
Baba yerini tutar mı hiçbiri?
Sizlere söylüyorum! Sizlere haykırıyorum!
Sizler bilir misiniz baba hasretini?
Annenizin yanı başınızda aylarca ağladığını,
Kardeşlerinizin açlıktan çığlık attıklarını görmek
Nedir bilir misiniz?
Hayır! Hayır!
Hiçbirini bilemezsiniz.
Beni hiç anlayamazsınız.
Ben her gece başımı yastığın altına sokup
Hıçkırarak sessizce ağladığımı bilirim
Gördüğüm her işkence çeken adamı babam sanıp,
dua ettiğimi bilirim.
Ben, tüm esirler için dua ediyorum Rabb’ime
Çünkü benim onlara yardım için verecek param yok
Biriktirecek kumbaram bile yok
Ama sizin var, en azından kumbaranız var
Siz de bizim için hem dualarınızı
Hem de maddi yardımınızı eksik etmeyin!
OLUR MU?
Sadettin TURHAN
"Gençliğin Enerji Kodları" kitabımızdan alıntıdır.
