Meylettiðim bir iklim var, þehrin sýnýrlarýný ve þiirin duvarlarýný aþan sözcüklerse eklem yerlerimde hazýr ol da ve þafak saydýðýmýn ertesi gün yüzlü bir seyyah iken kalemin tevazu yüklü gölgesinin peþime takýldýðý…

Mevsimlerden mevsim beðeniyorum.

Haþmetli tapýnaðým gök kubbem ve Rabbimi en çok orada algýladýðým elbet her zerremle ve yerde gökte duyumsadýðým.

Savruk sözcüklerim, dalgalý ve daðýnýk saçlarým.

Rüzgârlýðým üstümde bense rüzgârýn peþinde.

Elimde keten helva yok sadece para çantam ve ruhumun mimarisi ile þekillenmekte kalabalýk cadde.

Sessizliðimle yaþadýðým kadar sessizce sevdiðim sessizce sevdiðim.

Muteber bildiðim insan izlekleri bir o kadar canýmý yakan üstelik yabancýlardan ibaret bir çehre adeta vücuda bürünmüþ þehrin yüzünden düþmeyen maskesi.

Sinemanýn önünde Þarlo kýyafeti giymiþ cinsiyetini çözemediðim oyuncu ve yerde þapkasý içinde bozukluklar.

Ramazan davulcusu sessizce geçiyor yanýmdan hayli de yorgun.

Bense yorgun ve gözü yaþlý kýþý geride býrakmanýn verdiði o bahar tazeliði ile teftiþe çýkmýþým adeta þehri elbet insanlardan dolayý ilerlemek ne kelime?

Ýhtimamla yaþadýðým aþikâr.

Ýtibarla yazdýðým ve gördüðüm de.

Görünmezin meali içimdeki hükümran bense yaþýmdan genç bir coþkuyla sekiyorum kaldýrýmlarda ve adýný bilmediðim duygular bir yanýp bir sönüyor peþim sýra.

Gecelerde avuttuðum yaslý yaným.

Gündüz gözü ile günü kucaklamak adýna ve sayýsýz hayal biriktirip de içimde dýþýmdaki dünyayý kollarýma almanýn da geri dönüþü hayli can yakýcý.

Caka satan kadýnlar var efkârýma tezat.

Ýçimdeki mutlu çocuðun oyuncaklarý ise evde kalmýþ elbet kitaplarým elbet kalemlerim elbet sevdiðim her þey herkes yine içimde derinde saklý.

Hüzün bohçamý evde býraktýðým ve satýr aralarýndan firar edip insan içine karýþtýðým karýþýp karýþacaðýma da piþman olduðum.

Yorgun rüzgâr adýmý sayýklýyor ve gülümsüyorum.

Âþýk þehir hüznümü boykot ediyor belli ki þehir de benzedi þehir sakinlerine.

Þiirlerse azýmsadýðým.

Þivesi yok günün.

Þiarý kayýp ömrün.

Simasý yabancý insanlarýn ama gülüþleri tanýdýk ve alaylý bakýþlarý.

Yalnýzlýðýma hürmet etmiyor insanlar sessizliðimi ise tefe tutuyorlar iyi de yorgun kaldýrýmlarda tepinecek miyim aklý evvel bir insan gibi?

Tüm saygýmla sürükleniyorum tüm saygýyla sürüyorum bineðimi içimde saklý kurþun asker içimde saklý balkabaðýndan arabam bense gece olmadan dönmeliyim evime

Buyruk verense kader.

Boynumu büktüðüm sadece Allah’ýn huzuruna çýktýðýmda elbet boynum kýldan ince yüce Rabbim.

Senin koruduðun þu sefil bedenim ve ruhum ve sevecen gülüþlerim karþýlýksýz.

Aparatý sessizliðin.

Gökyüzü mavi yerler kaygan

Meylettiðim hiçbir ruh hali yok ki bana yakýn.

Meali sevincin olsa gerek telaþýmýn.

Meczup bir iklimim ben rüzgârýnsa arakladýðý rüyalarýmý.

Mizacým hep ayný hep olmasý gerektiði gibi.

Meskenim hep ayný hep sevdalý þehir.

Meramýmsa saklý O’ndan ve sadece O’ndan istiyorum.

Gözlüklerim pýrýl pýrýl gün gibi.

Haþmetli bir kalabalýk ve devasa bir tüketim çýlgýnlýðý gece henüz pelerini ile sarýp sarmalamamýþken.

Bir piyon deðilim.

Ne de Putin benzeri zebani.

Aklýmýn koridorlarýnda koþturan bir çocuk var bense yaþýmýn insanýyým.

Ruhumun týkýlýp kaldýðý mahzenin kapýsýný açtým açalý inzivada geçse ömür ne ki?

Ve iþte beyhude sevinçlerim ruhsuz koridorlarýnda insan izleklerinin tarumar ediliyor bense yüzümden düþen bin parça ile arzý endam ediyorum ve göðüs kafesimde çýrpýnan bir kuþ sürüsü var aklýmýn hizaya geldiði ve getirdiði direktifler ile içimdeki zemheriyi uzaklaþtýrýyorum ve baharý duyumsamanýn güzelliðine sýðýnýp da kendimi sokaða atmýþken ve aradýðýmý yine hem içimde hem gökte bulmuþken.

Seferi sözcükler.

Seyyah imgeler.

Semazen etekleri coþkumun.

Simasý tanýdýk gölgelerin.

Rüzgârýn misilleme yaptýðý bir günün perde arkasýnda saklandýðým ve iþte imbat rüzgârýna fýsýldadýðým.

Dalkavuk sözcükler içimde teyakkuzda.

Bense gece yüzlü ilham perimi özlememin verdiði o coþkulu ruh halimle bir koþu geri dönüyorum eve ve içimdeki rüzgârý salýveriyorum.

Özgürlüðümü tayin eden elbet Yaratan ve ben O’na sýðýndýðým kadar huzurluyum ve kimsesizliðime sahip çýkan yine ve sadece O.

Sözcüklerin dilemmasý ve dik baþlý kalemim elbet ben sönmeyen feriyim kalemin ve mizacýmla paralel giden bir arayýþýn da diðer adý iken þehre yakýn bir þiir ya da bana uzak bir þehir belki de asla müdavimi olamayacaðým kalabalýðýn terk ettiði tek canlýyým üstelik tek taraflý yaþama azmimle ve insan sevgimle yol aldýðým…