Rengi yok, hüviyeti yok sessizlikse için için yanan bir kor:

Meali de yok artýk hayatýn kibirli bir isyan þeytandan uzak kalmanýn duasý Rabbe sarýldýðým yalnýzlýðýn sür-git cefasý.

Melundur gece.

Metruktür yürek.

Mizacý yitik bir gündür arda kalan þiirlerle özdeþ sözcük yüklü kabrim bir avazda doðan günün geceye ikramý salavat getirdiðim anbean yaðdýðý kadar rahmetin yürekle imtihaný.

Malum olduðu üzere:

Þafaðýn þakaðýna dayalý silahý ve iþte tetiklendikçe yürek kalemin neþri yazýlasý þiirlerin hikâyesi iken hayatýn nesri kavuþulasý bir dilek ve ödenen diyet ambarýnda yalnýzlýðýn telaþla yaþatmaksa umudu göðün devinen ufku:

Ah, sevdanýn yaðan nuru.

Tempolu bir saðanak:

Kayýtsýz geçer mi gün gece?

Þiirin dipçiði…

Yanýk kokan kalemin hicvi:

Ýþte sefasý sonlanmýþken yaþamýn sür-git yanan meþalesi hali hazýrda yanar da nasýl yanar þairin içi.

Her düþ terk edilmiþ þiire nispet yapan.

Þen þakrak sesi yâdýn dünde kalan masallarýn diyaframýnda saklý gamlý bir notanýn nezdinde sarmalýnda hayatýn sevdaya yenik düþen kelamýn ve satýrlarýn dirayetinde sýnandýðý kadar þiirin…

Bir gölge gibi peþine düþülesi mazinin.

Bir kuramsa yaþam meyvesi bazen acý ve sonu hazin biten bir masalýn bakiyesindedir imgeler.

Þairin gücü yeter mi?

Sormaz da bir Allah’ýn kulu!

Sahi, þairin gücüne hiç mi gitmez terk edilmiþ dizelerinde saklý tutulasý o masumiyeti ve unutamadýðý anýlarýný tefe koyarken eþrafý.

Viran olmuþ bir þehir:

Çer çöp dolu metruk haneler.

Bir yýkým.

Bir yitim.

Bir yatýr gibi dönüp dolaþýp da erdiði mezar taþý dünde saklý ne varsa yazýlasý üstüne.

Üstü örtülü günler.

Kaçkýn dizeler.

Kaçamak bakýþlar deðil asla bilakis gözünün içine baka baka da sevdi mi insan.

Matbu düþler.

Kayýp gülüþler.

Silecekleri çalýþmýyor artýk gözlerimin.

Nur topu bir gün b/ölündükçe nidalarla.

Zirzop gölgeler asýlý dilek aðacýnda.

Maharetse sevmek ki þairin hepten sabýkalý.

Öznesi gizli iken serveti yürekte saklý.

Þimdiler ve keþkeler.

Kýraç topraklarýn kuru dallarý mahzun edalarý.

Bir vaveyla ekmek vardý þimdi topraða ve hür olmak uçmakla eþ deðer kalemin teninde yangýn:

Ah,sen, þair!

Sen ve yorgun yýllar bilediðin kadar kalemi deðer miydi sahi sevmelerin bahtsýz serveti bir iklimden seken kum gibi yaðan nur gibi akýþkan rahmeti evrenin Selvi boylu sevgilinin sonlanmýþken hayali.

Mizacý yok artýk sözcüklerin kýnýmda saklý kalemin de yok iþte dermaný:

Hüzün ekili topraðýn solan güneþin yanaðýna konan mehtabýn gizemi.

Çerçöp dolu artýk atýk yürekler:

Batýk geminin ganimeti þiirle güttüðü yolan var mýdýr sahi bir kerameti?

Sevecen gülüþ solgun titrinde hazan þairin:

Semada yüzen balýklar yerin dibinde saklý kuþlar her þey iç içe belki de çok geç bir temenni þairin yakaladýðý ucundan hayatý deðiþir miydi yoksa talihi, mizacý?

Köpüren deniz.

Kumlara çýkmýþ o iz:

Kumdan kaleler sökün eden kum saatinde saklý ömür ansýzýn sona eren.

Dip dibe duygular.

Densiz zanlar dertli.

Demi hayatýn kör noktasý belki de varamadýðý nihayetin artýk yoktur bir ederi.

Kumpassa kumpas:

Kýsasa kýsas:

Gel gör ki kýsa kesmekle mükellef sözü þair yitimlerinde saklý þehir çok lafa dalmadan kalemle yatýp kalkan esrik dünlerin hatýrýna soluduðu hayatý bahþeden Tanrýya duyduðu sadakat ve kim bilir kimlerin uðruna baþ verdi bu esaret?

Bir kompliman sözcüklerin valsý.

Bir referans acýnýn ruhtaki hadisi.

Havarisi göðün uçuþan yapraklarýn kýrýlmamýþken dirayeti:

Sahi, ne yer ne içer þiir?

Sahi, þiirden ötesi var mýdýr?