Öz/gül'üm
Bahtsız gönül acı çekip için için ağlarken
Yıkık sevda yâr olmadan örülmüyor tez
gülüm
Devasız dert köz misali bağrımızı dağlarken
Acı merhem her yaraya sürülmüyor Öz/gül’üm.
Ben kapattım bu defteri her sayfada
hüzün var
Adım adım çilelerin üzerinde izin
var
Kapanmıyor hiç bir yara içerimde
sızın var
Sen üzülme öleyim yâr derdin bana
naz gülüm.
Gülüşlerin İlkbahardır yüzün
benzer Nisan’a
Yemin olsun güneş gibi tutulmuşum ben
sana
Ay ışığı gözlerinde bir hal oldu
vay bana
Sensiz geçen her mevsimim kırık
dökük güz gülüm.
Bir özlem ki ikimizi yakıp yakıp kavurdu
Güz gelmeden çiçekleri o vefasız
yaz vurdu
Aşk cellatı gözü görmez kulakları
sağırdı
Yüreğimde kördüğümsün bakışınla
çöz gülüm.
Dinmez hasret her gün öpsem bakıp
bakıp resmini
“Dilsiz” söyler gece gündüz ah
eyleyip ismini
Bilemedim şu âlemde dostum ile
hasmımı
Serinletmez içerimi dağ söndüren buz
gülüm.
Ceylan gibi gözlerini bakıp bakıp
süzerken
Kimler kırdı kanadını gökyüzünde
gezerken
Bu sevdayı kalem alıp kaderime
yazarken
Bundan gayrı can vermeden vaz
geçemem yaz gülüm.
İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)