En cüzi yorgunluk, kelamýn direniþinde saklý sevgi ve selam.

Yiten güne duacý.

Yatýya kalan duygulara efkâr b/asarken yýldýzlara.

Müptelasý olduðum kadar Samanyolunun hem ne çýkar ne çýkar âþýk olmuþsam en parlaða o Mehtaba?

Günler öðün.

Sözcüklerse kalemin öðüttüðü.

Zincirleme kafiyeler ve imgeler teyit ettiðim kadar içimdeki sevgiyi ve takvasý ruhun tedavisi elzem iken yüreðin tahayyül edebildiðimden çok öte kalemin zikrine de denk düþerken fikri.

Bir ziynettir içimde saklý o huþu.

Bir kefaret iken sessizlik.

Sessizliðin yorgun telaffuzu ve de kalemimle teftiþe çýktýðým cihanýn kubbesi.

Adaklarým saklý b/aðrýma giden.

Batýl yüreklerse zulmün yoldaþý.

Atýl kümülatif sözcükler ve direncim ve sýnanan dirayetim ve:

Sen ne dersen de, hafýz:

Ben bu aþka kefilim…

Bir b/aþka baðdaþ kurduðum hörgücü özlemin kalemin yediði vurgun ve sürüldüðüm coðrafyalar.

Hasret ve haset kimse adeta bir soy kýrým ve sevgiyle coþan kalemim münazara ettiðim kadar kendimle varsýn olsun müptelasý doyamadýðým bu servetin kâh dik yakasý kâh dik baþý:

Aþ ermekle iþtigalim yine bir þiire bir de mehtaba baþkaldýrdýðým çünkü ben en þaþalý çýlgýn coðrafyayým aþkýn kutsadýðý kabul görmenin diðer adý ve tadýna doyamadýðým bir coþku.

Her yeni gün nice þiire delalet.

Her þiirse nice özleme gebe.

Gaipten gelen bir ilham ve asalet ne de olsa asi bir rüzgârým ben asil bir yürek coðrafyasý yoksa totem midir kalemim top-yekûn alfabeden firar eden bunca harfin…

Varsýn olayým kölesi.

Varsýn imha edeyim evrende saklý kötülüðü ve zulmü:

Ah, hafýz…

Savurduðum nidalarýma bakma sen.

Kendime zulmederim hem ben kendimi bildim bileli:

Ve iþte çýkýþ noktam anbean içimde büyüyen bir aþk bir huzur bir de coþku yazmaktan ne zamanki men etsem kendimi eþlik eden devasa bir zulüm ve hüzün bense yazabildiðimden de ötesine vakýfým kendimi bile bile ve kim ise bilmezden gelen ben kendimi biliyorum ya: bu, yetmez mi hem huzura ve Rabbime dönük yüzümde açan güllerden sor ben yüzümden düþen bin parça deðil yüreðimin b/ölündüðü ve mademki bir b/ölü iki iken aþkýn istikameti bense kendime kavuþtum kavuþalý büyütüyorum da içimde süregelen bu ateþi…

Azadesi sözcüklerin.

Bir kavþak.

Bir kavis.

Haris yüreklerden alabildiðine uzak hissiyatým ve maneviyatým nasýl ki ufkumda utkumda ve umutta saklý.

Debdebeli k/esirleri de severim hem ben:

En çok da çok bilinmeyenli bir denkleme tekabül ettiðimden de öte…

Ve iþte nutuk atanlar.

Öncemde tutulmuþken de nutkum.

Arbede sonrasý enkaza dönüþmüþ olsa bile ruhum…

Endamlý bir güneþim ben üzerimde bol miktarda balçýk lakin elimin kiridir akan alnýmýn akýyla yaþadýðým kadar bazense mütereddit bir kimlikle s/alýndýðým hayat denen iklimde kimse kim ikileten sevgimi.

Müspet bir ruh.

Nankör nidalar.

Kasýtsýz bir sevgiyle iþtigal ve iþte ben estiðimden de öte bir rüzgârým.

Acýnýn detone olmuþ sesi.

Açamadýðým kapýlardan tut da kapýsýnda kovulduðum köylere muhtar olarak atanmak var iken hayalimde…

Ve yorgun sözcüklerimle haiz olduðum o Ýhtiyar Meclisi.

Kapýsýndan kovulduðumun ertesi bacadan bodoslama daldýðým sevginin ekin ve ekim yeri.

Kýrýk bir mizaç.

Kýrgýn gölgeler.

Astýðý astýk kestiði kestik kim ise uzaðýnda durduðum kadar da kalýbýmdan taþtýðým ve de aþtýðým bentler yüreðimden aþýrdýðým þiirler ve imgeler…

Rengimle uyuþmaz iken de yerden kesilen ayaklarým ve ben en cebbar gökkuþaðýyým:

Hem belime doladýðým.

Hem de etrafýnda dolandýðým.

Sandýk dolusu aný ve andaki mevcudiyetimle istimlak edilmiþ olsa bile yüreðim ve iþte sevebildiðimden de öte pervasýzca diktiðim söküklerim…

Mýhlanmýþ iken kalem en derinime.

Derin bir teessüf ile kendime ettiðimden de ötesi ve iþte kendimi sevmekle iþtigal bir imgeden de çýktým mademki yola vardýðým o tutku o rota o nota asla da koyamadýðým nokta…

Üç noktalý bir sevgiyim ben Yýldýz mizacýmla donandýðým kadar mehtabýn dolaylarýnda yazmadýðýmda dona kaldýðým yazdýðýmda adeta kutsandýðým bir coðrafyada saklý bir dað gibi de yaslandýðým kadar coþkulu bir þelaleye tekabül etmenin de verdiði huzur ve mutlulukla…

Mükerrer bir gülüm/seme evrenin nidasýnýn bir armaðaný adeta:

Kutsanmýþ ruhlarýn emsalsiz rüyasý:

Aþk ve duygular fora, hafýz…

Bir kesit ise ki þiirden ürediðim doðrudur…

Ve de o kesif sessizlik sancýlý bir imla hatasý aþkýn hurafe olduðu deðil þah damarýndan da yakýnlýðý; ön sözü güven olan bir ana kýta þiirlerse sevdalý yolculuðu ruhun nasýl da týklým týklým dolu onca yarým adayla…

Evrilmekse bütüne.

Devindiði kadar þair kendi ekseninde.

Halis munis iken yürek öncesinde ve iþte ihtiþamlý bir vaveyla: aþkýn karekökünde saklý hüzünlü bir özlem ve devasa bir mabet içinde saklý matemin sarmalýnda gizemin görünmeyen bir buz daðý öncesiz iklimlerin duayeni sonrasýz zemherinin içini de üþüten mahremiyeti.

Tevafuk eseri doðan güneþ:

Mütereddit bir sarmal kifayetsiz bir þecere ne çok çentikle dolu ruhun karatahtasý…

Ne çok yalýn duygu bir karnaval misali iç içe geçmiþken ve geçkin gecenin karanlýðýnda yüce Mevla nasýl da vakýf karanlýk gecede usulca yürüyen kara karýncanýn ayak sesine.

Duyulmaz sandýðým çok öncesi.

Duymazdan gelenlerin ödediði kefareti:

Boynumun da borcu iken alabildiðine sevgi.

Her yemin bir ýþýk; her ýþýksa ayrý bir umut ve ufkunda geleceðin bir utku belki de yüreðe takýlý ve iþte o kýrýk mýzrap ne çýkar ki yürek doluysa ýstýrapla aþkýn kâhini melekler aþkýn þahidi kalem aþina olduðu kadar unutulmuþluðuna gün yüzlü bir serenat belki de evrenin cýngýlý, s/onsuzluðun nakþý ve ýsrarla sevebilen yabancý.

Akut gölgeler.

Kronik hüzün.

Bir martavala dönüþen masallar oysaki þair inanmaya ve sevmeye dünden razý.

Hacizli yürekler korosu.

Dam üstünde otaðý kurmuþ saksaðan.

Öðretiler cenk ederken cehaletle ve bilginin doðurgan yüzü nasýl ki tek bildiði þah damarýndan yakýn þairin, aþkýn azadesi sözcüklerin esintisi dualarýn gücü ve duygularýn kat izi…