Ağlıyorum hep.
Kader torbasındaki,
En büyük ödülüm bu oldu.

Ağlıyorum hep.
Gülmeyi unuttum.
Pamuk gibi yumuşacık,
Yolları gül döşeli sandığıım,
Ah ömrüm yılları…

Çakıl taşı iken,
Sert kaya misali ezdi beni.
Ağlıyorum hep,

Ne gül varmış,
Ne de güle figan eden bülbül.
Yüreğim al gül gibi kanıyor.
Yanıyor canım.

Yürümeyi düşlediğim yollarım,
Çok sarp ve geçit vermez oldu.
Ağlıyorum hep.

Mendilim ben diye ağlıyor,
Çiçekler ben diye soluyor.
Papatyalar ben diye yaprak döküyor.

Dileyeceğim dilek kalmadı.
Güne gülümseyecek umut kalmadı.
Bir rüyaymış masal sandığım hayat.
Masal dünyasında ben kalmadı.

Ağlıyorum hep.
Taşın sert, gülün dikenli olduğunu,
Gökyüzünün siyahtan başka rengi olduğunu,
Yeni anladım.

Deniz dalgası gönlüme,
Alaca düştü.
Şimdi hepten ağlıyorum.
( Ağlıyorum Hep başlıklı yazı Ümran ÖZLÜK tarafından 14.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.