Pir Sultan Abdal’ın yolundayım ben.
Kalp kırmaya bir an dili değmeyen,
Kalemler kötüyü hiç yazmasalar,
Haset, fesat, körler hiç bozmasalar,
Dostlar muhtaç iken hiç tozmasalar,
Elbiseler gibi iç temiz olsa,
Alınan nefesler sevgiyi salsa,
Hatıralar canlı, ebedi kalsa,
Vatan toprağından ekmek yiyerek,
Hoppa yaşamayı çağdaş sayarak,
Seksenlik nineyi yolda soyarak,
Başbakan, bakanlar çıkardı ilim.
Kimine göre çok uzundur dilim.
Şafak da gül yolmak arzular elim.
Sapıklar çoğaldı, müritleri bol.
Sevgiye susamış, kalplerimiz çöl.
Her çiçek bal verir, konup sende al.
Okumaya hasret kalmış, insanım.
Okuyan anladı, gür aktı kanım.
İnsanlara feda Dursunî canım.
Şiir okuyanın elindeyim ben.
Dursun Yeşil –2008