Dert verip de derman aratma Rab’im.
Kullar kardeşliği sildi kalemde,
Çay, kahve içince keyfi çatacak;
Mesai yerine adım atacak,
Cahili bulunca çalım satacak,
Derdi dinleyecek tabipler dilsiz,
Sürünerek giren ayaksız, elsiz;
İki büklüm olmuş doğrulmaz belsiz,
Düşünce bakmıyor hazırcı kullar,
Yemeğe geliyor zincirsiz dullar,
Gönül üşüdükçe ısıtmaz çullar,
Üç günlük bebekler gelmiş kucakta,
Seveni olmayan kalmış bucakta,
Paralı olanlar gider uçakta,
Beklerken dizlerin bağı çözülür,
Yüzüne bakmadan filmler süzülür,
Formalite birkaç ilaç düzülür,
Yarınsının kolu, ayağı kesik;
Son durak olacak sallamaz beşik,
Dursunî’nin önü her zaman esik,
Rızana ermeden sarartma Rab’im.
Dursun Yeşil –2009