Bir zamanlar sevdayla halvet olurken meclis,

Aþklarýn kanadýný acýmasýz yoldular.

Þimdi artýk hýzlýca yerleþirken koyu sis,

Yangýn hanendelerim hüsranlarla soldular.

Mýsralarýn aðýna yanaþmýyor ateþler,

Þiir yazanlar artýk kasvetlerde güneþler.

Hayal sükût ederken kýrýlýyordu düþler,

Sakiler kadehlere zehirleri saldýlar.

Kar taneleri durdu, bugün kaldým ben yetim,

Baðýmdaki hüzünler çaðlýyor sicim sicim,

Marazlar çoðalýrken çare bulmuyor hekim,

Takvimimden güzelim mevsimleri çaldýlar.

Koþmalar þaha kalkýp anlatmýyor nigarý,

Nedimler lalelerle baþlatmýyor baharý,

Hýzla eritiyorlar þiir denen çýnarý,

Güftekarlar otaðda kahrý derman kýldýlar.

Ýlhamlarý sermiyor beni yakan önceler,

Çoðalan gafletlerle kuruluyor heceler.

Mehtabýn ýþýðýyla sözlendiðim geceler,

En güzel umutlarý hislerimden aldýlar.

Mecliste sazendeler soldururken dermaný,

Segahýn çýðlýðýyla kararttýlar harmaný,

Daha dün aþký yýðan Pervane’nin canlarý,

Deryalarým dururken nehirlere daldýlar.