Dökme kasvet dilde her gün, þehre derman ol gönül;

Susma artýk yak zikirler, lebde umman ol gönül.

Çaðlasýn kasrýnda güller, bülbülün yýðsýn fikir,

Kalbe candan mâhý çek dur, korla harman ol gönül.

Ellerinden tövbeler aksýn, hüzün yaktýrmasýn,

Nefse zincir vur zamansýz, dehre nur can ol gönül.

Aþka tâlip ol, kederler gelmesin hiç bendine,

Canlarýn sevgiyle baksýn, kasra hûban ol gönül.

Yazma sen Pervâne kasvetler, kalem yazsýn neþe,

Dönme artýk dertle sýk sýk, kahra düþman ol gönül.

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )