KEPİRTEPELİ'NİN YÜREĞİ KAN AĞLIYOR.
Ben 1962 yılı Kırklareli, Lüleburgaz, Kepirtepe İlköğretmen Okulu mezunu, okulu ile öğünen, onunla gurur duyan, Kepirtepeli olmanın bir ayrıcalık olduğunu savunan ve Kepirtepeli olmanın avantajını bizzat yaşamış bir kişi olarak, 30 Mayıs 2010 günü 20. Kepirliler Buluşma Günü'ne gittim. Hatta o gece heyecandan , uzun yıllar sonra okuluma ve arkadaşlarıma kavuşma sevinciyle, çeşitli hayaller kurarak, birçok öğrencilik hatıralarımı film şeridi gibi beynimde canlandırarak, doğru dürüst uyku bile uyuyamadım.
Sabah erkenden otomobilime binip, okulumun yoluna koyuldum. Önce Lüleburgaz'a girip şehri bir turlayıp hemen, 4 km. İstanbul E-5 karayolu üzerindeki okuluma geldim. Sağımda camları kırılmış, balkonunda Kepirtepe Köy Enstitüsü 1940 pankartı asılı binanın önünde durdum. O pankartın yanında Kepirtepe İlköğretmen Okulu da olmalı idi. Çünkü o bina iki okulunda binasıydi. Gerçi bu okul ikimize de yar olmadı. Çok acı gözlerime inanamadım. İçinde yedi yıl acı, tatlı günler yaşadığım okulumu böyle sahipsiz, terkedilmiş ve hunharca tahrip edilmiş olarak bulacağımı aklımın kıyısından bile geçirmemiştim. Arabamı park ettim, tüm gelenlerle hoşbeş ettikten sonra, sınıf arkadaşım Hamdi Kahraman ve kardeşi Mustafa ile önce anabinayı gezip okuduğumuz dersaneleri gezdik. Camlar kırık içerisi dışarıdan atılan taşlarla dolu vaziyetteydi. Yatakhaneler, yemekhane, iş atölyeleri, labaratuar, çamaşırhane, hamam ve diğer bütün binalar yıkılmış. Talan edilerek çatı, kapı ve çerçeveleri sökülmüş harabeye dönmüş, duvarları da yıkılmayı bekler hale gelmiş. Bu manzara karşısında gözlerimden yaş geldi, bir Kepirli olarak yüreğim kan ağladı. Onun için yazıma Kepirlilerin Yüreği Kan Ağlıyor başlığını verdim. Bu talan ve tahribatın niye ve kimler tarafından yapıldığını bir bilene halâ rastlayamadım.
Okulun hemen yanında Kepirtepe Anadolu Öğretmen Lisesi bulunmasına ve Eğitim Vakfı Derneğinin olmasına rağmen, bu tahribat ve terk edilmişlik nasıl yaşanmış? Anlamış değilim. Böyle bir tahribat hiç bir kuruluşta yaşanmamıştır. Gerçi 21 Köy Enstitüsü binaları yerle bir olduktan sonra, koruma altına alınmış. Hayırlı olsun.
Yüreği yananlardan kastım; Köy Enstitüsü ve 1977 yılına kadar buradan mezun olan İlköğretmen Okulu menşeylilerdir. Sahipsiz kalan, yıkılıp, harab edilip yağmalanan bizlerin okulumuzdur. Çünkü oranın harcında, tuğlasında, yolunda, kaldırımında, tarlasında, park, bahçesinde ve dikili her ağacında bizden önceki ağabeylerimin ve bizlerin akan alın terimizle çok hizmetlerimiz ile acı tatlı anılarımız ve toprağının her karışında ayak izlerimiz vardır. Anadolu Öğretmen Lisesinin böyle bir kaygısı yoktur. Allah'ta vermesin.
(
Kepirtepelinin Yüreği Kan Ağlıyor. başlıklı yazı
HACI tarafından
22.02.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
