Ey göðün nazar boncuðu deðiþtir sen ikbalimi!

Kar taneleriyle dindir benim alevli halimi.

Yýldýzlar istikbalimi kolayca karartmasýnlar,

Dalgalarým kasvet döküp, tenimi morartmasýnlar.

Yangýn dolu rýhtýmýmda hicran kuþlarý ötmesin,

Yüreðimde yaþattýðým sevdanýn faslý bitmesin.

Martýlarým getirmesin kaygýlarýyla kâbusu,

Gönlümün otaðýna zerk ettirsinler Yunus’u.

Sahillerimden meskene sýcak hülyalarým gelsin,

Þaha kalkan seherlerim mücevherlerle yükselsin.

Ömür tellerim canýmý korkularýyla sarmasýn,

Takvimlerine bakarak özde felaket karmasýn.

Tehlikeleri atlatýp gün yüzüne çýksýn bülbül,

Yine kor meskenlerimde rayihalar saçsýn sümbül.

Ben sevdalara gideyim, sevdalarým bana gelsin;

Gönül denen fanusumu cevahirler aþkla dilsin.

Ýnleyen meclislerimde hasret teli kopsun artýk!

Hýzla menzillere doðru ayaklarým sapsýn artýk!

Bedenim korla taþarken, yorgun düþürmesin zaman,

Titreyen dudaklarýma yerleþtirmesinler aman!

Cennet yüklü bahçelerim bana tebessümler etsin,

Þad olayým gece gündüz, baðrýmda hicranlar bitsin.

Ey pervane, gazelini saadetle yýð bu gece,

Zamanlarýn erken deðil, yarýl artýk hece hece!