Mâninin Türkçe man, Tatarca mane,  Arapça manâ kelimesinden mi türediğinin araştırmasını bu işin ehline bırakarak,çeşitli yörelerimizde meani, hoyrat, manâ, karşı-beni, Azerbaycanda bayatı, Kırgızlarda ülenek, Özbeklerde koşuk olarak adlandırılan, tarlasında çift süren, hasat yapan, bağda çapa yapıp ağaç budayan , meyve devşiren, ormandan kışlık yakıtını temin eden, evde kilim halı dokuyan, oya, dantel yapan, ninnilerle çocuğunu uyutmaya çalışan, derede çamaşır yıkayan, oğlunu askere gönderen,  kızını gelin eden yahut da sevdiklerini toprağa veren Anadolu insanının halet-i  ruhiyesini veciz ve kafiyeli  olarak  dile getiren maniler, zamanla söyleyenin tekelinden çıkarak, topluma mal olmuşlar, bu sebeple mahallin örf ve adetlerine, lehçesine uyum sağlayarak değişmişlerdir.

        Ekseriya , 4 dizeden oluşan manilerin ilk iki dizesi kafiye ve ahenk bakımından son dizelere temel oluşturmak amacı ile söylendiği için mana açısından farklılık göstermektedir . Mesela:  

        

  Asmadan üzüm aldım.

Sapını uzun aldım

Verin benim yârimi

Annemden izin aldım. “dizelerinden ilk  ikisi  asıl amacı belirten son iki dizeye temel oluşturmaktadır.

Nadiren manâ  bütünlüğü olan maniler vardır:

 

“ Canımı yakma sakın,

Ellere bakma sakın !

Seni pek sevdi gönlüm,

Ellere bakma sakın ! “  gibi.

 

Bir de cinaslı maniler vardır:

 

“Yavrular !

  Hey ! oynayan yavrular !

 Ağaçta kuş yavrular,

 Ellerin derdi biter,                                                                       

 Benim derdim yavrular.”Gibi yavrular deyiminin değişik anlamlarından faydalanılan.(Birinci mısra’ın kısalığı sebebiyle bunlara kesik mani  de denir.)

Maniler her dönemde değişik duygu ve düşüncelerin etkisiyle söylenmiştir.

Muhtemelen, sevgilisinin evli veya bekâr olduğunu anlamak isteyen dilber ona şöyle seslenmiştir:

 

“Hadi güzel oğlan,oğlan !

Yanıyorum eğlen,eğlen,

Evli isen aş git oğlan

Bekâr isen eğlen,eğlen.”

 

Gönlü sevgilisinin saçına takılan delikanlı: 

             

 “Ağlar ağladı meni 

 Çapraz bağladı meni

 Demir zincir kâr etmez

 Zülüf bağladı meni.   “diyerek duygularını musikileştirmiştir.

Sevgili veya dostundan umduğu vefayı bulamayanlar  durumu :

 

  “Giderim ilinizden,                 

  Kurtulam dilinizden

  Yeşil baş ördek olsam,

  Su içmem gölünüzden.”

 

 “Ateşim var,külüm yok,

  Bülbül oldum,dilim yık

  Bir hayırsız yâr için

  Ağlamadık günüm yok.” dizelerile dile getirmişlerdir.

Sevgilisini ikna edemeyen delikanlı :

 

 “Yaş nane,kuru nane,

  Kül oldum yane yane

  Ne ben öldüm kurtuldum

  Ne sen geldin imane.    derken, bir başkası hasretini:

 

  “ Çayır çıktı dizime

  Dolaş da gel izime 

  Diz dize otururken

  Hasret kaldım yüzüne. “  dizeleriyle belirtmiştir

Yakınından zarar gören bir mağdur da hissiyatını:

                                                                           

 “Söğüt’ün çarşısına,

 Gün doğar karşısına

 Ah ! insan böyle yapar mı?

  Kapı bir komşusuna.” Diyerek özetle açıklamış.

Örnekleri çoğaltmak mümkün, işte teselli amacıyla söylenen bir mani :

 

 “ Eğme de güzel kaşını

  Kim bağladı başını

  Ayrılan kavuşmaz mı ?

  Sil gözünün yaşını.”       

Askerlikle ilgili bir mani :

 

   “Kışlanın önünde bir uzun selvi,   

  Kimimiz nişanlı, kimimiz evli,

  Sılada bıraktım bir saçı telli

  Aman padişahım izin ver bize

  İzin vermezseniz atın denize,

  Tutalım Moskofu verelim size.(Bunlara        yedekli mani denir)

Bir Türkmen ninnisi :

     

 “Türkmen kızı süt pişirir,                                                          

 Sütün köpüğün taşırır,                                                                       

 Nenni de bebek nenni,                                                                                                                                                                            Nenni de çocuk nenni,                                                                 

 Oy ! nenni.                                                                                            

 Dilin dişin yerim,                                                                                

 Kız sana neler derim,                                                                          

 Kömür gözler benim,                                                                          

 Vay ! nenni.”

        Bir yetimin feryadı: 

 

  “Fırat kenarında kamışlar, sazlar,                                                   

  Sinemin yarası her zaman sızlar,                                                      

  Bülbül ne ararsın,yuvan mı yoktur ?                                               

  Yoksa benim gibi baban mı yoktur ?                                               

  Zaten yetimlerin gözyaşı çoktur,                                                      

  Gel! ağlayalım  karşı  karşıya.”

 

Manilerde kuşlar da unutulmamış:

 

  “ Keklik idim , vurdular,                                                                 

  Kanadımı kırdılar,                                                                            

  Daha ben ne idim ki                                                                            

  Anamdan ayırdılar.”

Bitkiler de hatırlanmış:

 “Bahçelerde börülce,                                                                          

  Oynar gelin, görümce,                                                                        

  Oynasınlar bakalım                                                                   

  Bir araya gelince.”

 

Giysiler de nasibini almış :

 

   “Giydiğin  atlas,                                                                                   

  İğneler batmaz,                                                                                      

  Yâr bensiz yatmaz,                                                                        

  Akşam olanda.”

 

Şehirle ilgili bir mani: 

     

 “Baklavanın sinisi,                                                                         

  Kütahyanın çinisi,                                                                         

  Eskisi gitti, gelsin,                                                                         

  Sevgilinin yenisi.”

 

Kıbrıs için  söylenmiş bir mani :

       

 “Kıbrısın meyvasını,                                                                       

  Güzellerin hasını,                                                                           

  Ada bizim olacak                                                                           

  Ben gördüm rüyasını.”

 

Renklerin  dili ile bir mani: 

 

 “Beyaz giyme toz olur,                                                                     

 Sarı giyme söz olur,                                                                 

 Gel !  yeşiller giyelim,                                                                     

 Muradımız tez olur.”

 

Kıskanç bir sevgilinin dilinden bir mani:

 

  “A benim bahtı yârim,                                                                     

  Gönlümün tahtı yârim,                                                                    

  Yüzünde göz izi var,                                                   

  Sana kim baktı yarim,”   

                                                                                                                                                                                                 

Ana ile ilgili bir mani:

   

 “Ana başta taç imiş,                                                                 

 Her derde ilaç imiş,                                                                 

 Bir evlât  pir olsa da                                                                         

 Anaya muhtaç imiş.”

 

Çeyiz  parasından yakınan delikanlının  feryadı

 “Diyarbakır karpuzu,                                                                              

 Ata vurdum mahmuzu,                                                                      

 Anası çeyiz ister,                                                                              

 Gel de satma öküzü.”

 

Sevgi uğruna canından bezen aşığın manisi:

 

 “Kahve içtim fincandan,                                                           

  Dudakları mercandan,                                                                       

  Al bıçağı, vur beni                                                                    

  Ben usandım bu candan.”

 

Kaynana istemeyen bir gelin adayının manisi:

 “Arpa ektim çöllere,                                                                   

 Sır vermedim ellere,                                                                   

 Mevlâm  kısmet  etseydi,                                                             

 Kaynanasız yerlere.”

 

Gelin için söylenen bir mani:

 

 “Kınacılar çay başına dizildi,                                                           

 Yeşil kınam altın tasta ezildi,                                                           

  Kınayı  görünce benzim bozuldu,                                                      

  Ağla anam ! ağlamanın  günüdür.”

 

Bir gelinin bedduası:

 

“Yumurtanın sarısı,                                                                

 Yere düştü yarısı,                                                              

 Görümcem verem olmuş,                                                  

 Kaynanama darısı.”

Ramazan  gecelerinde sahur için müminleri uyandırmak isteyen bekçinin man

 “Bekçi hastayken sağaldı,                                                                

 Bekçinin harcı çoğaldı,                                                                   

 Börek ile yumurtaya                                                                

 Üç dükkân bir denk aldı.”

 

                                                  

 “Mahalleden kaçmış bekçi,                                                                

 Dünyasından geçmiş bekçi,                                                               

 Bu gece bir hurma ile                                                                         

 İftarını açmış bekçi.”

 

Daha sonraları sahurda uyandırma işini üstlenen davulcular ramazanın sonunda :

 

 “Koşa koşa indim geldim,                                                               

 Davulumu vurdum deldim,                                                               

 Hanenize yeni geldim,                                                                   

 Uyan da beyim ! güllere boyan.

 

 Evlerinin önü duttur,                                                                   

 Dut’un yaprağı sıktır,                                                                 

 Ağamın da gözü toktur                                                         

 Uyan da beyim ! güllere boyan manisiyle  ev ev dolaşarak bahşiş toplarlardı. Her olayı manilerle dile getiren Anadolu insanı, ecel sevdiklerini alınca, acılarını ağıtlarla ifade etmiştir. Muhtemelen ayıngacı tabir edilen tütün kaçakçısının kızı ile evlenip bir takip sonunda kolluk kuvvetlerince vurulan delikanlının ölümü sebebiyle yakılan şu mani bunun güzel bir örneğidir:

                                                                                       

“Bilseydim de Hacılara varmazdım,                          

 Tütüncü beyin kızın almazdım,                                                

 Gelen belâlara karşı durmazdım                                                        

 Gelin ahbaplarım, gelin yanıma,                                         

 Sebebim tütünü basın kanıma.”

 

              Birkaç örnekle değindiğim manilerin tamamı ciltlere sığmaz. En az, maniler kadar Anadolu insanının duygu ve düşüncelerini dile getiren bir başka örnek de yazarları belli Saz ve Tekke şiirleridir, Bir başka yazımda da onlara değinmek ümidiyle mani tadında kalın.  

       

 

 

 

 

 

 

( Manilerimiz başlıklı yazı Cevdet Doğan tarafından 23.06.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.