Online Üye
Online Ziyaretçi
Öyle canlar
var ki titrer, câna canlar süzdürür;
Dehri görmez
gözlerin, deryanda nurlar yüzdürür.
Kaygılar çekmez
seherler, meşki yükler rıhtıma;
Kor çeker
mevsimlerin hep, kalbe hikmet sezdirir.
Ufku kasvet
bağlamaz, mehtap gönüller titretir;
Öyle gül
saklar ki gülşen, bağra Ahmet dizdirir.
Derde düşmez
mesnevin, sarsar gazeller şehrini;
İklimin yığmaz
hüzünler, bağda bülbül çözdürür.
Mest olur Pervâne,
yükler gönle vuslat kuşları;
Öyle diller
var ki titrer, kahrı toptan çizdirir.
( fâ i lâ tün
/ fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )