Savaşın Çocukları

/Hani geleceğin umutlarıydık biz?
İnsan bombalar mı hiç kendi umutlarını?/

 

Çocuktuk biz; ufacık bedenlerimiz,
bedenlerimizden büyük hayallerimiz vardı.

Uçurtmaların üstünde dolaşıp dünyayı

Elma şekeri tadında bir ömür geçirmeli,
Masal kentlerinde uyumalıydık.
Uyuyup büyümeli….
Hepimiz uyuduk, peki neden büyüyemedik?
Yastığımız neden dikili bir taş?
Yorganımız neden iki metre toprak?

 
 
Sahi, suçumuz neydi bizim?
Saklambaç oynadık diye mi 
Ömür boyu sek sek oynatmak istediniz bize?
Topumuz topraklarınıza mı kaçtı ki
Topumuzu acımadan katlettiniz ?
 
 
                                   
                                   Üstümüzü başımızı kirletir ,
tertemiz oyunlar oynardık biz.
Beyaz, kolsuz bir gömlek geçirdiniz üstümüze.
Kirli oyunlarınız üzerimizde.

Mezarlarımızın üstüne hayatlar kurdunuz.
Ölüm temellerine ömür inşa edilir mi?
Bir bayrak bu kadar utancı örtmeye yeter mi?

 

Savaşın çocuklarıymış bizim adımız.
Kaderimiz bu, böyle alın yazımız.
İki metre toprağa bedel canımız.
Her savaşın kaybedeni bizdik.
                                 Anlamadınız…

( Savaşın Çocukları başlıklı yazı Büşra Sürme tarafından 23.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.