“Fitne uykudadýr, uyandýrana lanet olsun” der Allah’ýn Habib-i Ekrem’i…

Nedir fitneyi uyandýrmak?

Ýnsanlarýn akýllarýný, kalplerini hak ve hakikatten saptýracak, onlarý birbirine düþürecek kadar alçalýp kargaþalar çýkarmak kimin iþine gelir?

Kimdir gözyaþýndan, kandan, acýdan beslenenler?

Baþkalarýna karþý ölçüsüz bir üstünlük taslayanlar, ýrkçýlýk yapanlar… Makam, mevki ve iktidar hýrsýna düþenler…

Ýnsanlar gaflet uykusuna dalýnca fitne uyanýr. Fitne uyanýnca huzur gider, bereket kaybolur. Yokluklar, haksýzlýklar, cinayetler, irtikâplar çoðalýr.

Bulutlar bela yaðdýrýr þehirlerin üzerine… Yarýnlar görünmez olur ufka çöken karanlýðýn ardýnda. Korku hüküm sürer yüreklerde. Peygamberi bir anlatýmla fitnelerin zulmeti, ortalýðý karanlýk gece gibi yapar. O zaman dinin, namusun, iyiliðin muhafazasý için sabretmek, avuç içinde ateþ parçasýný gizlemekten farksýz olur. Kiþi fitneler yüzünden kardeþinden, babasýndan, evladýndan, eþinden, dostundan ayrýlýr.  

Ýlk fitne Kabil’e Habil’i öldürtür. Sonra insanýn insaný öldürmesi savaþlara kadar uzanýr. Oysa Kur’ân’a göre “fitne, adam öldürmekten daha kötüdür.” (Bakara sûresi: 191)

Fitneleri ortaya çýkaran en büyük araç þüphesiz kýlýçtan keskin olan dildir. Fitne; asýlsýz haberler, iftiralar ve dedikodular ile kulaktan kulaða, haneden haneye, gönülden gönüle bir virüs gibi yayýlýr. Kimi avare insan da duyduðu bu aslý astarý olmayan þeylere bir sürü ilaveler katarak fitnenin dallanmasýna, budaklanmasýna vesile olur. Günümüzde medya bunun bir aracý olur. Katili maktul, zalimi mazlum, hýrsýzý maðdur yaparak insanlarý yanýltýr.

Provokasyon kelimesinin bir anlamý da fitne ile insanlarý yanlýþ yönlere, yanlýþ hareketlere kýþkýrtmak demektir. Oysa bunlar Allah’ýn yasakladýðý fiillerdir. Peygamberimizin “her duyduðunu baþkalarýna söylemesi kiþiye günah olarak yeter” sözüyle ikaz ettiði bir hastalýktýr.

Gerçek bir mü’min; her söylenene, fitne ve þâyialara itibar etmemek, duyduklarý sözleri ve karþýlaþtýðý hadiseleri araþtýrmak, tahkik etmek ve gerçeði aramakla mükelleftir. Zira Hucurat Suresi 6. ayette;

 “Ey iman edenler, herhangi bir fâsýk size bir haber getirecek olursa, onu iyice tahkik edin, doðruluðunu araþtýrýn. Yoksa gerçeði bilmeyerek bir takým kimselere karþý fenalýk edip sonra yaptýðýnýza piþman olursunuz” buyrulmaktadýr.

Fitne uyanýnca kimi zaman akýntýya kapýlan kütükler gibi bizler de kapýlýp gideriz onun önünde... Ama akýntýya kapýlanýn ahiri çamura, çökeðe saplanmaktýr. Sudaki balýklarýn deryadan habersiz olmasý gibi bizler de fitnelere uyarak birbirimize düþtüðümüzün farkýnda olmayabiliriz belki.

Ýþte o zaman yapýlacak þey itidalli olmaktýr. Unutulmamalýdýr ki aþýrýlýk da, eksiklik de adaletsizlik üretir. Hislerimizi, heyecanýmýzý, tepkilerimizi aklýn, mantýðýn, iz’anýn, imanýn terazisi ile tartarak hareket etmek vazifemizdir.

Öfke; fitnenin dizginsiz atýdýr. Ona binenin menzili felakettir. Öfke ile kalkan zarar ile oturur. Fitne öfkeyi, öfke benliði fiþekler. Benlik kibrin münadisidir ve kibre kapýlan herkes helak olmaya mahkûmdur. Zira büyüklük Allah’a mahsustur ve tekebbür eden kiþi þirke bulaþmýþ demektir.

Yükselme hýrsý, makam sevdasý, insanlar üzerinde tahakküm kurma isteði gibi düþkünlüklerimiz içtimai hayatýmýzda bizi fitnelere duçar olmaya sevk eder. Kötü arkadaþ da insaný yoldan çýkaran en büyük etkendir. Kiþinin istiþare ettiði, yol arkadaþlýðý yaptýðý, görüþtüðü, konuþtuðu arkadaþý saðlam, güvenilir, mert olmalýdýr. Yalancý, ikiyüzlü, yaðcý, yalaka tipler sizi gaza getirip nefsinize hoþ gelecek þeylerle kandýrdýðýnda trenin raydan çýktýðý gibi farklý mecralara gidersiniz.

Elbette hedefleriniz, planlarýnýz olacaktýr. Hedefe ulaþmak için yürüdüðümüz yolda elbette birileri yolunuza engel olmak isteyecektir. Ancak bizler hep pirincin içindeki siyah taþlarý ayýklamaya çalýþýrken pilavda diþimizi kýran beyaz taþlar olduðunu asla ve asla unutmamalýyýz.