Ağyâr Oldun Bundan Böyle
seni sevmeyi seven yüreğimin rengi,
baharı unuttu be yürek yangınım.
tılsımlı bir zırh giymişti bedenimde ki resim
mührü saadetti dudaklarımda ki tebessüm,
gözlerimin nehri karışmadan ummana.
zamanın pusu servis ederken telaşlarını
deli bir rüzgar eser savurur fırtınaların göbeğine.
yalnızlıklar büyür zihnimin kıvrımlarında
isyanlar cehenneme çevirir gülşenlerimi
zar eğleyen güller ben/im
bak şu çehremin sattığı hüzün pazarıdır
ağlak bir çocukgibi mızmızlanır kaygılar
kırk yıllık hatır sayılmaz olur
bir fincan kahve siyahında
telvesi kara bir vicdan
bakışı geceye çevirir
ve
beyaza hasret zamanlarım
ah!
kaygıdan azade şiirler yazmak isterdim
sabaha hasret sayfalara
yine buruk bir hayatı terennüm eder
söylenemeyen şarkılar düşer en tiz perdeden
cılızlaşır umutlarım
ağyâr oldun bundan böyle
sılalandım
yeryüzü kızdı sanki
gök delindi
kara haber mi var
akıbet dövünüp paralanıyor
artık iflah olmam
gurur gömleğini giyindim
çıplak libâsımdın sen benim...
(
Ağyâr Oldun Bundan Böyle başlıklı yazı
Nuray AYHAN tarafından
6.01.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
